اب درمانی

مصرف صحیح آب نه تنها تندرستی ما را حفظ می کند، بلکه در صورت از دست رفتن تندرستی یا بروز اختلال در آن از طریق پاکسازی مواد زاید از بدن، آن را باز می گرداند.
* طبقه بندی آب از نظر درجه حرارت:
1 ) آب خنک تر از دمای بدن ( 37 درجه ) ، اثر برانگیزنده، خنک کننده و محرک دارد.
2 ) آب گرم تر از بدن، تقویت کننده، نیرو بخش و قدرت آفرین است.
3 ) آبی که داغ است آرامش به وجود می آورد و دردها را مرتفع می سازد، ولی ایجاد خستگی مفرط می نماید.
4 ) آبی که اندکی از درجه حرارت بدن پایین تر است، یعنی آب ولرم ( 27 تا 32 درجه ) یا آب نه سرد و نه گرم ( 32 تا 35 درجه ) همیشه سودمند است و برای مصارف عمومی مناسب است.
* چار چوب نظری آب درمانی
نظریه اساسی و اصول هیدروپاتی را می توان به قرار زیر تشریح کرد:
ناخالصی های بدن، علت تمام بیماری هاست.
درد، آوای طبیعت است که به مغز هشدار می دهد که پناهگاه عضو، مورد تهاجم دشمن قرار گرفته است و برای دفع میهمان ناخوانده یاری می طلبد.
داروهای شیمیایی زهرآگین در چنین مواردی صرفا بیماری را کنترل می کنند، ولی نمی توانند علت را مرتفع سازند. این داروها متعاقبا صدمات شدید تری عارض می کنند.
طبیعت درمان دهنده بزرگی است. بنابراین تمهیدات ما در گرو همکاری با طبیعت، در پاکسازی زواید از طریق مصرف داخلی و خارجی آب است که سالم ترین، مطمئن ترین و بی آزارترین پاک کننده است.
بدن انسان سالم بیش از 60 درصد آب دارد که درجه حرارت آن 37 درجه سانتی گراد است. بدن روزانه مقداری آب از طریق پوست، شش ها، کلیه ها و روده ها دفع می کند و برای اینکه در تندرستی باقی بماند، باید مقداری آب خالص را از راه غذا و آشامیدنی به بدن برسانیم.
برای آنکه تندرستی را حفظ کنیم، همیشه باید غریزه طبیعی را به منزله راهنما قرار دهیم.
علت اولیه تمام بیماری ها، باقی ماندن مواد مرضی در سیستم بدنی است. باکتری ها ازاین مواد زاید تغذیه می کنند. هیچ گونه باکتری در خون خالص اکسیژن دار و در مکانی که این مواد زاید یافت نمی شوند، نمی تواند رشد کند.
بیماری های مزمن در اثر تجمع این مواد مرضی در بعضی از مناطق بدن که بنا به دلایلی ضعیف تر از بقیه اعضا در دفع مواد زاید است، مانند ریه، کبد یا کلیه به وجود می آیند که این مواد زاید سبب تضعیف و تخریب عضو گرفتار می شوند.
تمهیدات ما در علاج بیماری حاد یا مزمن باید کمک به طبیعت در خروج این مواد زاید از بدن باشد که عملکرد اعضا را مختل می کند و این کار نباید با سموم یا تزریق مواد بیگانه در سیستم باشد که حالت بیماری را مشکل تر می سازد، پس آنگاه طبیعت با ناخالصی ها می ستیزد و موادی که برای بدن لازم نیست از بدن دفع می کند.
* ما به وسیله ی آب می توانیم . . .
1 ) هضم غذا را در بدن خود بهبود بخشیم.
2 ) اجابت مزاج خود را فعال سازیم.
3 ) جریان ادرار را منظم کنیم.
4 ) پوست را پاک کنیم و منافذ را برای تعریق باز نگه داریم.
5 ) تعریق را کم کنیم، وقتی که بیشتر از حد باشد.
6 ) خواب طبیعی و سالم داشته باشیم.
7 ) درجه حرارت را به هنگام تب کم کنیم.
8 ) درجه حرارت را در شرایط لرز زیاد کنیم.
9 ) جریان خون را تسریع نماییم.
10 ) التهاب و احتقان را در هر جای بدن کاهش دهیم.
11 ) از چرکی شدن هر قسمت ملتهب جلوگیری کنیم.
12 ) در هنگام بیماری تشنگی را مرتفع سازیم.
13 ) تمام ضایعات از قبیل زخم، بریدگی، سقوط، شکستگی ها، سوختگی ها و . . . را ترمیم کنیم.
14 ) درد را به شیوه ای طبیعی، بدون داشتن اثرات ناگوار شایع داروهای سمی آرام کنیم.
15 ) به طبیعت در ریشه کن ساختن ناخالصی ها، سموم و . . . از بدن کمک برسانیم.
16 ) آسیب های کبد، یرقان، سنگ صفرا، یبوست، قولنج، کهیر، چاقی و بیماری های تحلیل برنده را شفا بخشیم.
17 ) اختلال در آشامیدن، تپش قلب، روماتیسم، نقرس، ضعف جنسی و . . . را بهبود نماییم.
18 ) بیماری هایی از قبیل گال، کورک و دمل، کیست سرطان، زخم های خورنده، خنازیر، لوپوس، سل، جذام و . . . را التیام دهیم.
19 ) از افراد ضعیف و خسته مراقبت کنیم و آنها را با طراوت و سرپا نگه داریم.
* موارد احتیاط
آب های خنک تر را برای مدت زمان کوتاه تری باید به کار برد.
وقتی که بدن خشک می شود، نباید آب سرد را به مصرف داخلی رساند.
در کم خونی ها، درجه حرارت پایین، سیانوز و در خلال عادات ماهانه در افراد حساس، آب درمانی توصیه نمی شود.
آب گرم را نباید در افراد ناتوان که احساس کوفتگی می کنند، یا مستعد غش و ضعف هستند، یا آنهایی که مستعد گرمازدگی می باشند و یا در سکته به مصارف داخلی و خارجی بدن رساند.
آب ولرم، نه سرد و نه گرم، در درمان اغلب بیماری ها موثر است، به شرط آنکه توسط پزشکی مجرب در زمینه ی آب درمانی تجویز شده باشد.
آب دارای مواد معدنی اولیه و ناخالصی یا آغشته به رادیوم و . . . را نباید برای مصارف آشامیدنی به کار برد.
کلمات کلیدی مطلب : آب درمانی - آب - طب مکمل - طب -

در این روش، از یک سو غذای کافی برای ادامه ی زندگی میکرب ها، باکتری ها و یا سلول های سرطان به آنها نمی رسد و از سوی دیگر بدن برای زنده ماندن، با همه ی توان هر چه را در جای جای خود پیدا کند به عنوان غذا شناسایی می کند. در این حالت، هیچ میکرب، باکتری و یا سلول سرطانی تاب پایداری در برابر بدن را ندارد. شاید برای کسی این پرسش پیش آید که بیماری های ویروسی چگونه با این روش درمان می شود؛ در حالی که ویروس ها از غذایی که به بدن داده می شود استفاده نمی کنند. پس چگونه می توان با قطع غذا از بدن و تنها نوشیدن آب، بیماری های ویروسی مانند: ایدز، سل و . . . را درمان کرد؟ پاسخ این است که بدن در دوره ی آب درمانی، هیچ میکرب، ویروس، باکتری و یا سلول سرطانی را نمی کشد. دلیل آن هم این است که بیمار تب نمی کند و هیچ جای بدنش نیز عفونت نمی کند؛ بلکه بدن با نیروی فوق العاده ای که هنوز برای دانش پزشکی ناشناخته است، هر گونه میکرب، باکتری، ویروس و یا سلول سرطانی را از راه گلو به صورت خلط بیرون می ریزد.
تاریخچه ی آب درمانی
به گزارش تورات، نخستین کسی که در گذشته ی دور چهل شبانه روز غذا نخورد، موسی بود. موسی در آن مدت، آن گونه که در تورات آمده، نه چیزی خورد و نه آبی آشامید. «تورات، کتاب تثنیه، سوره ی 9 بند 9ـ زمانی که برای دریافت سنگوشته هایی که پیمان خدای جاویدان با شما بود، بالای کوه رفته بودم، چهل شبانه روز آن جا بودم بی آنکه نانی بخورم یا آبی بنوشم. »
این غذا نخوردن، عمر موسی را دراز کرد. به گونه ای که وی در 120 سالگی درگذشت. ( آن گونه که در تورات، کتاب تثنیه، سوره ی 34، بند 7 آمده است ) ، امروزه روشی به نام آب درمانی وجود دارد که برای طولانی شدن عمر، تقویت اراده، صبر و ریشه کن کردن بیماری ها، بویژه بیماری های بی درمان مانند سرطان بسیار کارساز است.
سن آب درمانی
این روش درمان برای افراد بالای 5 سال سو دمند است؛ البته برای آنان که زیر 18 سال دارند، دوره های 3 تا 6 روز توصیه می شود. کسی که می خواهد برای نخستین بار آب درمانی کند، چنانچه به خود اطمینان ندارد که توانایی آن را دارد یا خیر، می تواند از 1 تا 5 یا تا 12 روز آب درمانی کند. در این مدت، هرگاه دید توانایی ادامه را ندارد و از انجام کارهای روزانه باز می ماند، برنامه را قطع می نماید. سپس به تعداد روزهای آب درمانی، استراحت می کند و بار دیگر آغاز می کند؛ و چون اندکی از جسمش پاکسازی شده، توانایی بیشتری دارد. از این رو، این بار دو برابر روزهای پیش، آب درمانی می کند. چنانچه در این دوره نیز باز هم توانایی ادامه نداشت، آن را قطع و سه برابر روزهای آب درمانی استراحت می کند. سپس برای سومین بار آغاز و هر کس که باشد می تواند آن را به پایان ببرد.
در این روش، شخص تا چهل شبانه روز، جز آب و چای چیز دیگری نمی خورد. در این مدت، بدن انسان خود را بررسی می کند. آنچه برایش سودمند است نگه می دارد و از آن استفاده می کند و آنچه برایش زیان دارد، به صورت خلط، از راه دهان بیرون می کند؛ و نشان پاکسازی شدن خود از همه ی بیماری ها را به صورت سرخ شدن سراسر زبان نشان می دهد. در چنین حالتی، بدن مانند روزی است که متولد شده است؛ زیرا اگر به زبان نوزادی که تازه متولد شده نگاه کنید، می بینید کاملا قرمز است.
آغاز آب درمانی
بیمار یک روز ییش از آغاز آب درمانی، آزمایش خون و ادار دهد و یک روز پس از پایان دوره نیز آن را تکرار کند تا اثرات این روش درمان را بر بدن خود ببیند.
کسانی که شوره ی سر یا ریزش مو دارند، از روز دهم آب درمانی، شوره ی آنان از بین می رود و ریزش مو متوقف می شود. چربی موی کسانی هم که دارای موهای چرب هستند از بین می رود و اگر شخص دوره را به پایان برساند، هرگز موی چرب، شوره و یا ریزش مو نخواهد داشت. برای کسانی که سن شان زیر 50 سال است و بخشی از موهای خود را از دست داده اند، پس از پایان دوره، ممکن است موهای تازه بروید.
زمان آب درمانی
بهترین زمان برای آب درمانی در مناطق کوهستانی، از اول آبان ماه تا پایان اسفند است و بدترین زمان آن، از آغاز اردیبهشت تا پایان شهریور است؛ و برای مناطق گرمسیری، بهترین زمان از اول آذر تا اول اسفند است. مگر برای کسانی که به خاطر داشتن بیماری های کشنده ناچار باشند در بهار و تابستان آب درمانی کنند که در این صورت بهتر است بیشتر اوقات در سایه باشند؛ و چنانچه امکان داشتند در جایی باشند که دستگاه های خنک کننده باشد؛ و از رفتن به زیر آفتاب خودداری کنند.
نکات مهم آب درمانی
A ـ نوشیدن 18 لیوان آب در روز. B ـ تنقیه ( روده شویی ) . C ـ روزی 2 ساعت پیاده روی یا کوهنوردی یا نیم ساعت نرمش. Dـ بیرون ریختن خلط دهان از روز نخست تا پایان چهل روز.
روش انجام آب درمانی
1ـ پیش از آغاز، شخص خانواده ی خود را از کاری که می خواهد انجام دهد و مزایای آن آگاه می کند تا هم در م . . .