نیل

• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹

( نی ) در نَاوِلِینِی از ( ن ) نون وقایه و ( ی ) ضمیر متصل متکلم وحده بوجود آمده است که ( ی ) مفعول به و محلاً منصوب است و ( به من ) معنا می گردد.
نَاوِلِینِی:بده به من.
از مقتل ابن طاووس از کتاب �لهوف�آمده است:
فَارْتَفَعَتْ‏ أَصْوَاتُ‏ النِّسَاءِ بِالْعَوِیلِ فَتَقَدَّم‏ إِلَى الْخَیْمَةِ وَ قَالَ لِزَیْنَبَ نَاوِلِینِی وَلَدِیَ الصَّغِیرَ حَتَّى أُوَدِّعَهُ فَأَخَذَهُ وَ أَوْمَأَ إِلَیْهِ لِیُقَبِّلَهُ فَرَمَاهُ حَرْمَلَةُ بْنُ الْکَاهِلِ الْأَسَدِیُّ لَعَنَهُ اللَّهُ تَعَالَى بِسَهْمٍ فَوَقَعَ فِی نَحْرِهِ فَذَبَحَهُ
در این وقت ناله زنان بلند شد و امام به باب خیمه آمد و فرمود: خواهرم زینب، بچه کوچک‏ مرا بیاور تا با وى وداع گویم، امام او را گرفت تا ببوسد، حرملة بن کاهل تیرى انداخت که آن گلوگاه کودک را سوراخ کرد،
نکات:
۱. تناول از همین خانواده به معنای گرفتن است که مجازاً به معنی خوردن و آشامیدن استفاده می شود.
۲. نیل از همین خانواده به معنای دستیابی و رسیدن است.
۳. فعل امر از فعل مضارع ساخته می شود.
۴. در مورد نون وقایه در زبان عربی باید گفت اگر ضمیر “ی” را پس از یک فعل یا برخی کلمات مانند “لیت، إنّ و …” به کار ببرید، بین فعل و حرف “ی” حرف اضافه “ن” به عنوان واسطه قرار می گیرد که به آن نون وقایه می گویند.
۵. الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها، هان ای ساقی، جام باده را به چرخش درآور و آن را به دست من بده
( ناوِل امر مفرد مذکر مخاطب از باب مفاعله از ریشه ی نول، مذکر بودن ناوِل بخاطر آمدن ایها و های آخر کلمه ضمیر مونث است چون به کاس بر می گردد )