مفلس

مفلس یعنی ور شکسته

مُفلِس یا مُفَلَّس:
مُفلِس به کسی می گویند که دچار نداری مفرط شده و دیگر هیچ دارایی ندارد طوریکه در افواه زبانزد است و اگر مساعدت دیگران نباشد حتی قوت لا یموت هم ندارد.
مُفَلَّس؛ کسی که دادگاه تشخیص داده باشد مُفلِس شده و حکم به افلاس او بدهد.

کنایه از :
" ساقط از مال و اموال "

( آسمان جل ) معنی ضرب المثل - > آسمان جٌل
مفلس و بی پول و درویش مآب و در عین حال بی خیال و آسان گیر.

دیوال

مفلس : شخصی است که اموالش کفاف دیون او را نمی دهد و به حکم دادگاه از مداخله در اموالش منع شده است.

ونگ

واژه ی " مفلس " همان تغییر یافته ی واژه ی " پول " می باشد . واژه ی پول که از زبان هند و اروپایی علاوه بر زبان فارسی وارد زبان عربی نیز شده است پس از سیر در زبان عربی با تغییر لهجه و معنی دوبار در ریخت " مفلس " وارد زبان فارسی شده است و امروزه با همان شکل تغییر یافته در زبان فارسی نیز کاربرد دارد .

مفلَّس
کسی است که دادگاه حالت افلاس ( بی چیزی و کمتر بودن اموال از دیون ) او را احراز کرده باشد.

بی برگ
بمجاز، بی سروسامان مثل بینوا. ( آنندراج ) . بینوا. فقیر. محتاج. ( فرهنگ فارسی معین ) . درویش. فقیر. بی زاد و توشه. بی آذوقه :
همیشه ناخوش و بی برگ و بینوا باشد
کسی که مسکن در خانه ٔ دودر دارد.
... [مشاهده متن کامل]