معنی

منبع. لغت نامه دهخدا

( عنان عنوان عین عُوْن عینک عیان آینه آن این معنی معنا مُعَیَّن تعیین تعاون معاون تأنی )
البته این نکته در اینجا لازم به ذکر است که مفهوم کلمه ی مُعَیَّن و مُعین نباید با هم اشتباه گرفته شوند.
چون کلمه ی مُعین به معنی آبدار و دارای آب از ماء منشعب شده است.
حروف اصلی در تمام کلمات ذکر شده با مصدر و بن واژه ی ( عین ) دو حرف ( ع ن ) می باشد.
و حرف اصلی تر کلمه ی عین حرف ( ع ) می باشد.
حرف ( ع آ ) با توجه به محل مشترک صدور آوای آنها از ابزارهای کلامی واقع در دهان در قوانین ایجاد کلمات و قوانین نگارشی آنها قابل تبدیل به یکدیگر می باشند.
حقیقت و ذات آوایی حرف ( آ ع ) منطبق با عالم واقع یک جریان رو به ازدیاد و تعالی و قابل رویت را در کلمات ایجاد می کند.
به گونه ای که وقتی صدای این حرف را با کمک ابزارهای ایجاد کلام مثل لب و دندان و حلق و زبان به آواز در می آوریم دهان به مانند شیپوری که بخواهد صدا را از یک نقطه ی تنگی به یک نقطه ی حجیم تری برساند این مفهوم تعالی را می توانیم درک کنیم.
یکی از ابعاد ذات آوایی حرف ( آ ع ) این است که در هر کلمه ای نقش آفرینی کند بُعد تألیف شدن و تعالی یافتن و به چشم آمدن و دیده شدن در آن مستتر می باشد.
حرف ( آ ) چه با ریخت بی کلاه ( ا ) چه با ترکیب مُصَوِّت ها چه با ریخت عین ( ع ) نماد تألیف شدن و تعالی یافتن و به چشم آمدن در مفهوم کلمات را ایجاد می کند.
به گونه ای که دو کلمه ی عِین و عینک در زبان عربی و کلمه ی آینه در زبان فارسی و خود کلمه ی تألیف و تعالی و علف به خوبی این تعریف را تأیید می کند.
عنوان ؛ سرفصل قرار دادن برای دیدن عمق مطلب
عین ؛ چشم
عُوْن ؛ چشمها
عیان ؛ آشکار و قابل رویت
معنی ؛ مفهوم جهت دیدن و درک مسایل
معین ؛ مشخص
تعیین ؛ مشخص کردن از جهت به دید آمدن
تعاون ؛ همفکری از جهت بهتر دیدن مسایل
معاون ؛ جانشین از جهت عدم حضور رییس برای دیدن
تأنی ؛ حوصله به خرج دادن جهت دیدن مسایل
حتی کلمه ی انتظار که از نظر کردن و نظارت منشعب شده است با ریخت عینتظر به مفهوم نظاره کردن با چشم احتمالا با کلمه ی عین مرتبط می باشد.
همچنین کلمه ی عنصر به معنی مواد قابل رویت
و کلمه ی انسان با ریخت عینسان به معنی موجود بینا
و کلمه ی اُنس به معنی به چشم همدیگر آمدن و همدیگر را دیدن
همچنین کلمات اشاره ای مثل این آن اینها آنها همه مرتبط با کلمه ی عین و دیدن می باشد.

بِدرود!

آری! واژه "معنوی" را داریم که برگرفته از واژه پارسی "مینوی" است.
"مینوی" از پسوند "وی" ساخته شده است، که برابر "ی" است.
پس "مینوی" برابر "مینی" است.
"معنوی" برابر "معنا ای" است و "مینی" هم برابر "معنا ای" است، پس این "مین" ای که به "ی" چسبیده است برابر "معنا" است.
پس ما واژه "مین"در پارسی را داریم که برابر "mean" در انگلیسی است!
و آشکار است که چون پارسی و انگلیسی همخانواده هستند این واژه در هر دو هست.
پس واژه "meaning" از دو بخش "mean" که در پارسی "مین" است و "ing" که اینجا "ه" گرفته می شود، در پارسی برابر "مینه" است.
واژگان "معنوی" و "معنا" و "معنی" همه برگفه از "مین" و "مینو" پارسی و "meaning" و "mean" انگلیسی هستند.
بِدرود!

به گمان من، "گیتوی" و "مینوی" دارای پسوند "َوی" هستند که در واژه "فرانسوی" نیز از آن بکارگیری شده است.
روش بکارگرفتن از آن اگر واج ( =حرف ) پایانی اش "ه، ا، و، ی" بودند اینگونه است:
واج یا همان حرف پایانی اش را بر می داریم و سپس "وی" را به آن می افزاییم.
همانگونه که از "فرانسه" ، واژه "فرانسوی" گرفته شده است و "ه" پایانی اش پاک شده است، پس در اینجا ها نیز همین را داریم.
می توان گفت که پسوند "وی" برابر "ی" یا "ای" است. برای نمونه "فرانسوی" برابر "فرانسه ای" است یا "گیتوی" برابر "گیتی ای" می باشد.
پس "مینوی" هم از "مینو" امده است و برابر "مینو ای" است.
"مینوی" یا "معنوی" برابر "معنایی، معنی ای" می باشند.
پس "مینو ای" که همان "مینوی" است برابر "معنی ای" می باشد.
پس "مینو" برابر "معنی" می باشد. "جهان مینو" در زرتشت نیز برابر "جهان معنا" می باشد.
واژه "مینه" نیز برابر "معنا" می باشد و میتوان نیز از آن بهره برد.
شاید خرده ای که بتوان به دیدگاه بالا گرفت این است که "مینو" برابر "معنا ی خیلی ژرف و عمیق" می باشد و خیلی برای گویش روزانه به جا و شایسته نیست.
از کاربران /فرتاش/ و /رادین پرتوی/ گرامی که من با نگاه به دیدگاه آنان به نوشتن این دیدگاه روی آوردم.
بدرود!