دیدن

من بیدم ، من می بینَم.
دید و دین نگاهی درونی که در ادبیات پارسی ، عرفان یا هستی شناسی به چشم سِوُم ، چشم جان ، چشم غیبی یا آگاهی : آگا - هی
آگا = چشم ، هم ریشه با Auge آلمانی و عَک در اَرَبیده ی این واژه به سورت عَکس و هی/ سی/ سه که سوم است
گفته میشود و ستود و تعریف آن این است : با اندیشه و فکر دیدن یا دینیدن، بنابراین به جای بینش بهتر است دینش گفته شود.
برای دیدن با چشم سَر یا با دو چشمان مان بهتر است بیدن و بینیدن و واژه های برساخته آن به کار برده شود :
بین : بینه ، بینا ، بینش ، بیننده ، بیناک ، بینال، بینِمان، بینشگاه ، بینشمند ، بینشوَر. . .
بید : بیده ، بیدار ، بیدمان ، بیدگر ، بیدگاه. . .
برای دیدن درونی :
دین : دینه ، دینا ، دینش، دیننده، دیناک ، دینال ، دینِمان ، دینشگاه ، دینشمند ، دینشوَر. . .
دید : دیده ، دیدار ، دیدمان ، دیدگر ، دیدگاه. . .
وختی می گوییم نابینا ینی دو چشم اش کور است ولی وختی می گوییم نادینا ینی بی خِرَد ، بی عقل ، بی شعور
یا به سخنی دیگر نمی تواند با اندیشه بیانگارد و بپندارد.