برو

منبع. عکس فرهنگ ریشه های هندواروپایی زبان فارسی

برو=به کسر ب
درزبان لکی به معنای //ابرو //می باشد .
دراصل� آبروب ��بوده است . چراکه ازورودآب وعرق صورت و پیشانی به داخل چشم جاوگیری می کند. وآبها را به بیرون هدایت می کند . و به همین علت. ابرو نامگذاری کرده اند .

بُرو/boro/حرکت کن. ( به انگلیسی: Go ) گویش تهرانی و رسمی.
در بعضی لهجه ها بُرو، بِرو/bero/ تلفظ می شود.
بُرو ای گدای مسکین در خانه علی زن
که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را. شهریار
در ضمن:
... [مشاهده متن کامل]

برو
رفتن کن

منال یعنی بچه
کوره یعنی کجا
کور یعنی پسر
دِت یعنی دختر

شکل دیگر برو= ( رفتن کن ) است. که امروزه کمرگ شده است.
ولی:
( دیدن کن ) یا ( دیدن کردن ) بکار می رود.
هم میتواننیم بگوییم" رفتن کن" و هم "برو" هرد درست هستند.

برو - بورو ( Boru ) :در زبان مغولی به معنی باران

bro
در کوردی به معنای "ابرو"است