امارات متحده عربی

منطقه ای که اکنون امارات متحدهٔ عربی نامیده می شود از ۱۲۵٫۰۰۰ سال پیش مسکونی بوده است. این شهر چهارراه تجارت بسیاری از تمدن ها از جمله بین النهرین، ایران و هند بوده است.
اسلام دین رسمی و عربی زبان رسمی امارات است. ذخایر نفت و ذخایر گاز طبیعی امارات متحدهٔ عربی به ترتیب ششمین و هفتمین ذخایر بزرگ جهان هستند. زاید بن سلطان آل نهیان، حاکم ابوظبی و اولین رئیس کشور، با سرمایه گذاری درآمدهای نفتی در امور بهداشتی، آموزشی و زیرساخت ها، بر توسعهٔ امارات تأثیر داشت. امارات متحدهٔ عربی دارای بیشترین تنوع اقتصادی در میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس است. در سدهٔ بیست و یکم، وابستگی این کشور به نفت و گاز کمی کاهش یافته است و از نظر اقتصادی بر گردشگری و تجارت متمرکز شده است.
وضعیت حقوق بشر در امارات توسط گروه های حقوق بشری، مانند عفو بین الملل، خانهٔ آزادی، و دیده بان حقوق بشر به عنوان غیر استاندارد در نظر گرفته شده است و گزارش هایی از زندانی کردن شهروندان و شکنجهٔ آنها و خانواده هایشان در دست است و در مواردی آزار و اذیت دستگاه های امنیتی دولتی به ناپدید شدن قهری منجر شده است. حقوق فردی مانند آزادی های اجتماعی، مشارکت در امور سیاسی، رسانه ها، آزادی بیان و نیز آزادی ادیان به شدت سرکوب می شوند. امارات متحده عربی به عنوان یک قدرت متوسط در نظر گرفته می شود. این کشور یکی از اعضای سازمان ملل متحد، اتحادیهٔ عرب، سازمان همکاری اسلامی، اوپک، جنبش عدم تعهد، و شورای همکاری خلیج فارس است.