تَرگویه یِ پیشوندِ " - well " ( زبانهای اروپایی ) و " - wohl " ( زبانِ آلمانی ) به زبانِ پارسی با بکارگیریِ پیشوندِ " هو - " یا واژه یِ " خوش - ":
گاهی در زبانهایِ اروپایی با واژگانی همچون
" well - defined، well - founded، well - ordering، well - known، well - orderable، well - ordered ، well - being، well - travelled و. . . " و در زبانِ آلمانی با واژگانی همچون " wohldefiniert، wohlgeordnet، Wohlbefinden و. . . " روبرو می شویم، ولی پرسشی که پیش می آید، این است که چه پیشوند یا واژه ای را بهتر است، به جایِ " well" ( زبانِ عَنگلیسی ) و " wohl" ( زبانِ آلمانی ) در این دسته واژگان برگزینیم؟
... [مشاهده متن کامل]
1 - بکارگیریِ پیشوندِ " هو":
"هو:hu" پیشوندی در زبانِ پارسیِ میانه - پهلوی بوده است که ریختِ اوستایی و پارسیِ باستانِ آن " هو:hu، خوَ: xva و هوَ: hva" بوده است و عملگری برایِ نشان دادنِ " خوب، خوش، نیک" می باشد.
2 - بکارگیریِ واژه یِ " خوش":
در برخی نوشتارها دیده ام که به جایِ " - well" در دسته واژگانِ بالا از واژه یِ " خوش - " بهره گرفته می شود.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
رویهم رفته، بکارگیریِ گزینه 1 از گزینه 2 بهتر است، چراکه "هو" در زبانهایِ باستانی ایرانی به عنوانِ پیشوندِ کارواژه ( =فعل ) ، پیشوندِ نامها و صفتها بکارگیری می شده است و کاربردِ فراگیرتری در پیوند با واژه یِ " خوش" دارد. پیشوندِ " هو" همان کاراییِ پیشوندِ " well " در زبانهایِ اروپایی و " wohl" در زبانِ آلمانی را دارد. افزون بر آن، با بکارگیری و زنده سازیِ پیشوندِ " هو" دامنه یِ واژگانِ پارسی را بیش از پیش گسترش می دهیم.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پَسگَشت:
رویبرگِ 44 از نبیگِ " فرهنگنامه کوچک پهلوی" ( دیوید مک کنزی )
ستونهایِ 1817 تا 1830 از نبیگِ " فرهنگنامه زبانِ ایرانی باستان" ( کریستین بارتولومه )
گاهی در زبانهایِ اروپایی با واژگانی همچون
" well - defined، well - founded، well - ordering، well - known، well - orderable، well - ordered ، well - being، well - travelled و. . . " و در زبانِ آلمانی با واژگانی همچون " wohldefiniert، wohlgeordnet، Wohlbefinden و. . . " روبرو می شویم، ولی پرسشی که پیش می آید، این است که چه پیشوند یا واژه ای را بهتر است، به جایِ " well" ( زبانِ عَنگلیسی ) و " wohl" ( زبانِ آلمانی ) در این دسته واژگان برگزینیم؟
... [مشاهده متن کامل]
1 - بکارگیریِ پیشوندِ " هو":
"هو:hu" پیشوندی در زبانِ پارسیِ میانه - پهلوی بوده است که ریختِ اوستایی و پارسیِ باستانِ آن " هو:hu، خوَ: xva و هوَ: hva" بوده است و عملگری برایِ نشان دادنِ " خوب، خوش، نیک" می باشد.
2 - بکارگیریِ واژه یِ " خوش":
در برخی نوشتارها دیده ام که به جایِ " - well" در دسته واژگانِ بالا از واژه یِ " خوش - " بهره گرفته می شود.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
رویهم رفته، بکارگیریِ گزینه 1 از گزینه 2 بهتر است، چراکه "هو" در زبانهایِ باستانی ایرانی به عنوانِ پیشوندِ کارواژه ( =فعل ) ، پیشوندِ نامها و صفتها بکارگیری می شده است و کاربردِ فراگیرتری در پیوند با واژه یِ " خوش" دارد. پیشوندِ " هو" همان کاراییِ پیشوندِ " well " در زبانهایِ اروپایی و " wohl" در زبانِ آلمانی را دارد. افزون بر آن، با بکارگیری و زنده سازیِ پیشوندِ " هو" دامنه یِ واژگانِ پارسی را بیش از پیش گسترش می دهیم.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
پَسگَشت:
رویبرگِ 44 از نبیگِ " فرهنگنامه کوچک پهلوی" ( دیوید مک کنزی )
ستونهایِ 1817 تا 1830 از نبیگِ " فرهنگنامه زبانِ ایرانی باستان" ( کریستین بارتولومه )
