رقص های واگل شکل پیچیده ای از ارتباطات است که توسط زنبورهای عسل برای انتقال اطلاعات در مورد محل منابع غذایی و مکان های لانه سازی احتمالی به سایر اعضای کلنی استفاده می شود. این رفتار قابل توجه اولین بار توسط حشره شناس کارل فون فریش در اوایل قرن بیستم ثبت شد و به همین دلیل در سال 1973 جایزه نوبل فیزیولوژی یا پزشکی را دریافت کرد. در طول یک رقص واگل یا تکان دادن، یک زنبور یک سری حرکات را انجام می دهد که شامل دویدن متمایز می شود، جایی که در یک خط مستقیم حرکت می کند در حالی که شکم خود را می لرزاند و به دنبال آن یک مرحله بازگشت به صورت نیمه دایره ای انجام می شود. مشخصات رقص اطلاعات مهمی را ارائه می دهد:
... [مشاهده متن کامل]
1. جهت: زاویه حرکت چرخان نسبت به جهت خورشید نشان دهنده زاویه ای است که چراگران باید در آن پرواز کنند تا به منبع غذا برسند. به عنوان مثال، اگر جهت رقص 60 درجه به سمت راست خورشید باشد، زنبورهای دیگر می دانند که در آن زاویه پرواز می کنند. 2. فاصله: مدت مرحله تکان دادن با فاصله تا منبع غذا ارتباط دارد. دویدن های طولانی تر نشان می دهد که غذا دورتر است، در حالی که دویدن های کوتاه تر نشان می دهد که غذا در نزدیکی است. 3. کیفیت غذا: برخی از زنبورها ممکن است جنبه هایی از رقص خود را برای نشان دادن کیفیت یا نوع منبع غذایی خود بگنجانند. به طور کلی، رقص های تکان دهنده یکی از اجزای ضروری ارتباطات کندو هستند و به کلنی های زنبور عسل اجازه می دهند تا به طور موثر از محیط خود بهره برداری کنند و رشد کنند.
... [مشاهده متن کامل]
1. جهت: زاویه حرکت چرخان نسبت به جهت خورشید نشان دهنده زاویه ای است که چراگران باید در آن پرواز کنند تا به منبع غذا برسند. به عنوان مثال، اگر جهت رقص 60 درجه به سمت راست خورشید باشد، زنبورهای دیگر می دانند که در آن زاویه پرواز می کنند. 2. فاصله: مدت مرحله تکان دادن با فاصله تا منبع غذا ارتباط دارد. دویدن های طولانی تر نشان می دهد که غذا دورتر است، در حالی که دویدن های کوتاه تر نشان می دهد که غذا در نزدیکی است. 3. کیفیت غذا: برخی از زنبورها ممکن است جنبه هایی از رقص خود را برای نشان دادن کیفیت یا نوع منبع غذایی خود بگنجانند. به طور کلی، رقص های تکان دهنده یکی از اجزای ضروری ارتباطات کندو هستند و به کلنی های زنبور عسل اجازه می دهند تا به طور موثر از محیط خود بهره برداری کنند و رشد کنند.