**Strategic coercion** به معنای استفاده هدفمند و عمدی از تهدیدات آشکار یا فشارهایی است که با هدف و برنامه ریزی شده برای تحت تأثیر قرار دادن تصمیم ها، رفتارها یا سیاست های طرف مقابل به کار گرفته می شود. در این نوع اجبار، تلاش می شود طرف مقابل به کاری وادار شود که معمولاً به میل خود انجام نمی دهد، بدون اینکه الزاماً از نیروی تمام عیار نظامی استفاده شود.
... [مشاهده متن کامل]
این مفهوم در حوزه های نظامی، سیاست خارجی و روابط بین الملل کاربرد دارد و هدف آن به جای شکست دادن کامل دشمن، استفاده از قدرت به شکلی مؤثرتر برای تغییر رفتار یا سیاست اوست. به عبارت دیگر، فشار به گونه ای اعمال می شود که طرف مقابل هزینه های مقاومت را بسیار بالا و منافع تسلیم شدن را برتر جلوه دهد.
### مثال ها و کاربردها
- تهدید به تحریم های گسترده اقتصادی تا وادار کردن کشوری به توقف فعالیت های خاص.
- اعمال فشارهای دیپلماتیک همراه با تهدید نظامی محدود برای تغییر سیاست های نظامی یا امنیتی.
- استفاده از مذاکرات و پیشنهادات راه حل همزمان با تهدید به اقدامات سخت افزاری تا انگیزه تسلیم شدن ایجاد شود.
### خلاصه
Strategic coercion یک روش هوشمندانه و هدفمند فشار است که با به کارگیری تهدیدات و ابزارهای مختلف، طرف مقابل را به تصمیمی وادار می کند که در غیر این صورت نمی گرفت، بدون اینکه الزاماً منجر به استفاده گسترده و مستقیم از نیروی نظامی شود. این رویکرد معطوف به تغییر رفتار و نتیجه گیری سریع تر و کم هزینه تر در منازعات است.
... [مشاهده متن کامل]
این مفهوم در حوزه های نظامی، سیاست خارجی و روابط بین الملل کاربرد دارد و هدف آن به جای شکست دادن کامل دشمن، استفاده از قدرت به شکلی مؤثرتر برای تغییر رفتار یا سیاست اوست. به عبارت دیگر، فشار به گونه ای اعمال می شود که طرف مقابل هزینه های مقاومت را بسیار بالا و منافع تسلیم شدن را برتر جلوه دهد.
### مثال ها و کاربردها
- تهدید به تحریم های گسترده اقتصادی تا وادار کردن کشوری به توقف فعالیت های خاص.
- اعمال فشارهای دیپلماتیک همراه با تهدید نظامی محدود برای تغییر سیاست های نظامی یا امنیتی.
- استفاده از مذاکرات و پیشنهادات راه حل همزمان با تهدید به اقدامات سخت افزاری تا انگیزه تسلیم شدن ایجاد شود.
### خلاصه
Strategic coercion یک روش هوشمندانه و هدفمند فشار است که با به کارگیری تهدیدات و ابزارهای مختلف، طرف مقابل را به تصمیمی وادار می کند که در غیر این صورت نمی گرفت، بدون اینکه الزاماً منجر به استفاده گسترده و مستقیم از نیروی نظامی شود. این رویکرد معطوف به تغییر رفتار و نتیجه گیری سریع تر و کم هزینه تر در منازعات است.