self determination theory

این نظریه اعلام می دارد افراد از گرایش فطری ابراز کردن تمایلات و به کار بردن استعدادها، قابلیت ها و غلبه کردن بر چالش ها برخوردارند. تمرکز فرد بر انگیزش درونی به خودمختاری کمک می کند، به این صورت که فرد به خاطر علاقه و چالش خود فعالیت، نه به خاطر پاداش بیرونی، آن را انجام می دهد ( انگیزش بیرونی عبارت است از انجام دادن فعالیت هایی فقط به خاطر پاداش های بیرونی مانند تحسین و ترفیع ) . بین مفاهیم انگیزش درونی و توصیف مزلو از خودشکوفایی شباهت هایی وجود دارد و هر دو به تحقق بخشیدن استعداد و توانایی های فرد به منظور ارضای درونی و نه پاداش بیرونی، مربوط می شوند. [۲]