[زمین شناسی] ماورای ناحیه ای - اصطلاحی که توسط اسوین (ص634، 1949) برای یک ساختار فراحد پیشنهاد شد که در آن، ناپیوستگی به طور وسیع اما نه بطور جهانی در بخش های بزرگی از یک کراتون (فلات، سکو) رخ می دهد.
