reactive oxygen species

با این حال، زمانی که سطح ROS بیش از حد بالا می رود، می تواند به اجزای سلولی مانند DNA، پروتئین ها و لیپیدها آسیب برساند و منجر به استرس اکسیداتیو و اختلال عملکرد سلولی شود. این آسیب می تواند به انواع بیماری ها و شرایط از جمله سرطان، بیماری های عصبی، بیماری های قلبی عروقی و پیری کمک کند.
مکانیسم آسیب ROS شامل توانایی آنها در واکنش و اکسید کردن اجزای سلولی است که منجر به تشکیل واسطه های واکنشی می شود که می توانند به DNA، پروتئین ها و لیپیدها آسیب بزنند. به عنوان مثال، ROS می تواند با DNA برای ایجاد جهش و شکستن رشته، با پروتئین ها برای ایجاد تغییرات ساختاری و از دست دادن عملکرد، و با لیپیدها باعث آسیب به غشاء و پراکسیداسیون لیپیدی شود.
برای مقابله با اثرات مخرب ROS، بدن دارای سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی است که شامل آنزیم هایی مانند سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز، و گلوتاتیون پراکسیداز و همچنین آنتی اکسیدان های غیر آنزیمی مانند ویتامین های C و E، کاروتنوئیدها و فلاونوئیدها است. این آنتی اکسیدان ها می توانند ROS را خنثی کرده و از اثرات مضر آنها جلوگیری کنند