psychoactive drug

با محرک ها اشتباه نشود.
برخی از این داروها از سوی پزشک تجویز می شوند. نمونه های آن داروهای ضدافسردگی، داروهای ضداضطراب، داروهای ضدروان پریشی و داروهای محرک هستند. مصرف برخی از آنها کاملاً مجاز است و نیازی به نسخه دارویی ندارد؛ از میان آنها می توان به گزانتین ها که در قهوه، چای و شکلات یافت می شوند اشاره کرد.
البته لفظ �فعال کننده� در توصیف سایکواکتیوها، شاید مخاطب را به این اشتباه بیاندازد که این ترکیبات شیمیایی باعث افزایش عملکرد نورون ها می شوند، ( مانند محرک ها ) درحالی که در واقعیت دارویی که وارد بدن شود و در نهایت روی روان تأثیر گذار باشد را سایکواکتیو می نامند. با این حال ترکیبات شیمایی ضروری برای بدن مانند اکسیژن و آب که هم کاهش و افزایش بیش از حد آنها باعث نقض در عملکرد نورون ها می شود و در نهایت تأثیر خود را روی روان نمایان می کنند سایکواکتیو محسوب نمی شوند. زیرا سایکواکتیوها هم نوعی دارو ( Drug ) محسوب می شوند ولی موارد اشاره شده که نیاز بدن هستند و روی روان نیز تأثیر می گذراند دارو محسوب نمی شوند. با این حال ترکیبات سایکواکتیو بسیار متنوع و طیف عظیمی از ترکیبات شیمیایی طبیعی و سنتتیک ( مصنوعی و صنعتی ) را شامل می شود و توهم زاها، محرک ها و سرکوب کننده ها سه ابر دسته
از سایکواکتیوها محسوب می شوند.
تعدادی داروی فعال کننده روان - موادخیابانی و دارویی:
کوکائین
کراک کوکائین
متیل فنیدات ( ریتالین )
افدرین
اکستازی
کاکتوس پیوت ( دارای مسکالین )
ال اس دی
قارچ سیلوسایبین ( Psilocybe cubensis )
سالویا دیوینوروم
دیفن هیدرامین ( بنادریل )
قارچ آمانیتا موسکاریا
استامینوفن کدئین ( حاوی کدئین )
کدئین
تنباکو
بوپروپیون
ماری جوآنا
حشیش