تخصصی
[روانپزشکی] یادگیری با مشاهده. اصطلاحی کلی که توسط باندورا برای مشخص کردن یادگیری در نتیجه ی واداشتن یادگیرنده به مشاهده انجام پاسخی که باید آموخته شود، توسط یک فرد دیگر تحقق می یابد، به کار رفت. این پدیده برای نظریه پردازان یادگیری حائز اهمیت است چون نشان می دهد که پاسخ های تازه را می توان بدون روش های رفتاری استاندارد شکل دهی (Shaping ) شرطی سازی ((Modelling آموخت.
