نومحافظه کاری ( که به طور مخفف به آن نئوکان ( Neocon ) گفته می شود ) جنبشی سیاسی است که در آمریکا در دهه ۱۹۶۰ در میان دمکرات هایی متولد شد که از سیاست داخلی و خصوصاً خارجی این حزب سرخورده شده بودند. بسیاری از پیروان آن در جریان دولت های جمهوریخواه دهه های ۷۰، ۸۰، ۹۰ و ۲۰۰۰ مشهور شدند. اوج اثرگذاری نومحافظه کاری در دولت های جرج دبلیو بوش، جرج هربرت واکر بوش و تونی بلر بود، که آن ها نقش عمده ای در پیشبرد و برنامه ریزی برای اشغال عراق در سال ۲۰۰۳ ایفا کردند. نومحافظه کاران برجسته دولت بوش عبارت بودند از پال ولفوویتز، جان بولتون، الیت ابرمز، ریچارد پرل، و پل برمر. مقامات ارشدی چون معاون رئیس جمهور دیک چینی و وزیر دفاع دونالد رامسفلد، با این که خود را نومحافظه کار نمی دانستند به دقت به مشاوران نومحافظه کار در زمینه سیاست خارجی، مخصوصاً در زمینه اسرائیل، ترویج دمکراسی در خاورمیانه، و استفاده از قوای نظامی آمریکا به منظور دستیابی به این اهداف، گوش فرا می دادند. نومحافظه کاران در کاخ سفید باراک اوباما نیز دارای نفوذ بودند و نومحافظه کاری هنوز تیری در ترکش هر دو حزب باقی مانده است.
... [مشاهده متن کامل]
مثال؛
همان neoconservative است یعنی حامی و یا طرفدار محافظه کاری نوین