( روان شناسی )
کور ذهن/کور ذهنی/ذهن کور.
نظریه ای است که ابتدا در سال ۱۹۹۰ ایجاد شد که افراد اوتیسمی را با نظریه ذهن ( ToM ) به عنوان کمبود یا تأخیر رشدی توضیح می دهد، به این معنی که آنها توانایی نسبت دادن حالت های ذهنی به دیگران را ندارند.
کور ذهن/کور ذهنی/ذهن کور.
نظریه ای است که ابتدا در سال ۱۹۹۰ ایجاد شد که افراد اوتیسمی را با نظریه ذهن ( ToM ) به عنوان کمبود یا تأخیر رشدی توضیح می دهد، به این معنی که آنها توانایی نسبت دادن حالت های ذهنی به دیگران را ندارند.