learned helplessness

learned helplessness ( روان‏شناسی )
واژه مصوب: درماندگی آموخته
تعریف: بی انگیزگی و ناتوانی در واکنش به دلیل قرار گرفتن در معرض محرک ها و وقایع ناخوشایندی که از اختیار فرد خارج است

a condition in which a person suffers from a sense of powerlessness, arising from a traumatic event or persistent failure to succeed. It is thought to be one of the underlying causes of depression.
درماندگی آموخته شده، اصطلاحی که اولین بار توسط مارتین سلیگمن ( 1995 ) مطرح شد.