اسم ( noun )
• (1) تعریف: a legal prohibition to act.
• متضاد: sanction
• متضاد: sanction
• (2) تعریف: in the Roman Catholic Church, the withdrawal of sacraments and the right to a Christian burial as a means of censuring.
فعل گذرا ( transitive verb )
حالات: interdicts, interdicting, interdicted
مشتقات: interdiction (n.), interdictor (n.)
حالات: interdicts, interdicting, interdicted
مشتقات: interdiction (n.), interdictor (n.)
• (1) تعریف: to forbid or prohibit by legal or ecclesiastical authority.
• متضاد: sanction
• مشابه: outlaw, prohibit, taboo, veto
• متضاد: sanction
• مشابه: outlaw, prohibit, taboo, veto
• (2) تعریف: to deter or impede by the steady use of firepower.
- They interdicted the further advance of the enemy.
[ترجمه گوگل] جلوی پیشروی بیشتر دشمن را گرفتند
[ترجمه ترگمان] آن ها از پیشروی بیشتر دشمن را ممنوع کردند
[ترجمه شما] ترجمه صحیح تر را بنویسید
[ترجمه ترگمان] آن ها از پیشروی بیشتر دشمن را ممنوع کردند
[ترجمه شما] ترجمه صحیح تر را بنویسید