hadit

هادیت کیست؟
هادیت نماد نقطه ی بی نهایت کوچک، خودآگاهی، حرکت و دینامیسم کیهانی است. او در برابر نویت ( Nuit ) ، که نمایانگر فضای بی کران و پذیرنده است، قرار دارد. اگر نویت را به عنوان آسمان بی کران و بی پایان در نظر بگیریم، هادیت همان نقطه ی درونی هر موجود و مرکز هر تجربه است.
در بخش هایی از کتاب قانون، هادیت اینگونه توصیف می شود:
�من شعله ای پنهان در مرکز هر انسان هستم. �
�من حرکت و عامل حرکت هستم. �
مفهوم فلسفی هادیت
هادیت بیانگر خودشناسی، اراده ی فردی و آگاهی در لحظه ی حال است. او نماد پویایی و جریان همیشگی زندگی است، برخلاف نویت که بی کرانگی و امکان های نامحدود را نمایندگی می کند. رابطه ی میان هادیت و نویت، نمادی از اتحاد میان فردیت و کلیت، انرژی و پذیرش، ماده و روح است.
در تلما، پیروان این فلسفه تشویق می شوند تا "هادیت درونی" خود را کشف کنند، یعنی به حقیقت درونی خود وفادار بمانند و به اراده ی حقیقی ( True Will ) خود عمل کنند.
هادیت در بسیاری از آیین ها و مناسک تلما حضوری نمادین دارد و معمولاً به عنوان نیروی درونی که باعث حرکت، تغییر و آگاهی می شود، مورد ستایش قرار می گیرد.