golgotha

معنوی اند که آیین ایسا ( عیسی ) و دین مسیحیت به مثابه گُلی است که روی آن روییده و شکوفا گردیده باشد. زبان آرامی که مسیح به آن سخن میگفته ، زبان رسمی دولت هخامنشی بوده است و امکان ندارد که ایسا مسیح از آیین زرتشت بی اطلاع بوده باشد. نکته مهم این است که زرتشت قربانی " خودِ خویش " را برای جلب رضایت خاطر مزدا و اهورا ( اهورا مزدا ) برترین نوع قربانی می پنداشت و شاید هم آرزو داشته بوده باشد که خود قربانی گردد. اما ایسا مسیح این آرزوی زرتشت را بر آورده کرد و موجودیت تثلیثی وی ( خمیر مایه واحد و یگانه ماده - روح - روان ) روی تپه " گُل گات ها " در بستر امن و آرام و پیوسته و بیکران جان خداوند به صلیب کشیده شد که به مراسم قربانی حیوانات توسط انسان بی رحم در پیشگاه خداوند پایان داده شود. اما چند قرن بعد بنیان گذار دین اسلام و مخترع یوغ شریعت اسلام یعنی پیامبر اسلام مراسم قربانی حیوانات را به صورت خفیف تری دوباره زنده کرد و آنرا با سفر حج و زیارت خانه کعبه که چهار هزار سال پیش توسط آبراهام ( ابراهیم ) و فرزند اول اش به نام اسماء ایل ( اسماعیل ) بنا گردیده بود، و مراسم طواف هفت دوری دور آن ادغام نمود و عید قربان را به یادگاری گذاشت. مهمتر از هر چیزی در حیطه اعتقاد و باور این حقیقت است که خداوند متعال هیچگونه تکلیفی را برای انسان در پیشگاه خویش در طول سفر دور و دراز خلقت و آفرینش تعیین نکرده است و پندار و گفتار و رفتار نیک و بد و یا بطور کلی اعمال دنیوی کلیه افراد انسانی هیچگونه اثرات مثبت و منفی بر سرنوشت و سعادت غائی و نهائی آنان نخواهد داشت. همچنین کلیه اعمال و مراسم دست و پا گیر و ترمز کننده از قبیل مناجات و ستایش ها و نیایش ها و پرستش ها و عبادات و طاعات و بندگی ها و قربانی ها هیچگونه تاثیری روی تصمیمات و خواست و اراده خداوند ندارند و پاسخ خداوند به کلیه اعمال افراد انسانی چه خوب و چه بد، پیشاپیش یک تبسم جذاب و جاودانه و بی تفاوتی مطلق است. دو نکته مهم دیگر هم قابل توجه اند و بدون در نظر گرفتن آنها نمی توانیم تصور روشنی از حکمت و فلسفه خلقت انسان و کلیه موجودات زنده و غیر زنده و جهان توسط خداوند داشته باشیم. این نکته ها همان دو حقیقت بنیادی اند که در طول تاریخ تاکنون در مقابل اندیشه انسان پنهان باقی مانده اند : یکی؛ سرنوشت های جنسی و عشقی پنجگانه که شرح آن در همین سایت ارزشمند در بحث های کلیات خمس و حضرات خمس و هفت عالم بطور خلاصه رفت و دیگری؛ من یا خود یا خویشتن های دهگانه یا نفوس عشره که شرح آن در بحث های خویشتن؛ علم النفس ؛ نفس ؛ عقول عشره ؛ و خیلی بحث های دیگر بطور مختصر بیان گردید. و حقیقت دیگری هم که توجه به آن ضروری ست این است که هستی بیکران خداوند به هستی های محدود و متناهی تقسیم گردیده و از آن طریق دنیا ها و یا جهان های موازی و بیشماری خلق گردیده اند و نه تنها یک جهان فسقلی .