این اصطلاح از تئاتر می آید. Fourth wall دیواری خیالی ست که داستان را از دنیای واقعی جدا میکند.
وقتی تئاتر ها یا فیلم ها دیوار چهارم را میشکنند؛ مستقیماً با مخاطب صحبت می کنند و مخاطب را که در حال تماشای آنهاست، خطاب قرار میدهند.
... [مشاهده متن کامل]
مثل این میمونه که بازیگر در حال بازی کردن نقشش هست و یهو به دوربین خیره میشه و مستقیما با مخاطب صحبت میکنه.
مثلا این اتفاق تو سریال لیسانسه ها زیاد اتفاق میوفتاد و یا زل زدن سیامک انصاری در اکثر فیلم های مهران مدیری مثال های خوبی از شکستن دیوار چهارم در آثار ایرانیه
دیوار چهارم ( در سینما، دیواری خیالی و نامرئی که داستان را از دنیای واقعی جدا می کند، به طوری که مخاطب از داستان آگاهه و در حال تماشاش هست اما داستان از حضور مخاطب آگاه نیست و زمانی که آگاه باشه اصطلاحا دیوار چهارم شکسته میشه، مثل حرف زدن بازیگر توی فیلم با مخاطب با زل زدنش به دوربین! ) .