[زمین شناسی] گری وک فلدسپاتی الف) گری وکی که بوسیله مواد ناپایدار فراوان تشخیص داده می شود. بالاخص، ماسه سنگی که عموماً حاوی کمتر از 75% کوارتز و چرت و 15 تا 75 درصد خمیره رس آواری است و دارای دانه های فلدسپات (عمدتاً پلاژیوکلاز سدیم دار، که نشان دهنده خاستگاه خاستگاه پلوتونیک است) فراوان تر از خرده سنگ است (که ناشن دهنده خاستگاه روی پوسته ای می باشد). (پتی جان 1954، 1957). ویلیامز و همکاران (1954) محتوای فلدسپات آن را بین 10-25 درصد و یک خمیره آرژیلی را بیش 10 درصد بیان می کنند. این سنگ نسبت به گری وک آرکوزی، کمتر فلدسپاتی می باشد و معادل گری وک درجه بالای کرینین (1954) است. ب) اصطلاحی که توسط فولک (1954) برای ماسه سنگی استفاده شد که حاوی 25-90 درصد انواع میکا و ذرات سنگ دگرگونی، 10-50 درصد انواع فلدسپات و قطعات سنگ آذرین و 0-65 درصد کوارتز و چرت می باشد. مقایسه شود با: آرکوز ناخالص.
