fable

حکایت یک داستان تخیلی کوتاه است که اغلب حیوانات یا اشیاء بی جان را به عنوان شخصیت نشان می دهد که یک درس اخلاقی را منتقل می کند یا یک حقیقت یا ارزش خاص را می آموزد. افسانه ها اغلب برای نشان دادن رفتار انسان و ارائه راهنمایی در مورد چگونگی زندگی با فضیلت استفاده می شوند.
*** حکایت نوعی از داستان کوتاه است که در آن درس یا نکته ای اخلاقی نهفته است. این درس یا نکته بیشتر در پایان حکایت بر خواننده آشکار می شود. شخصیت های حکایت حیوانات یا اشیای بی جانند. زمانی که حیوانات شخصیت حکایتند، مانند انسان ها سخن می گویند و احساسات انسانی از خود نشان می دهند. یکی از بهترین نمونه های حکایت در زبان فارسی را می توان در کلیله و دمنه دید.
حکایت ها معمولاً طوری نوشته می شوند که خواننده به سادگی آن ها را درک کند. ادبیاتی را که در حکایت ها به کار برده می شود، ادبیات تعلیمی می نامند.
برخی حکایت ها از نسلی به نسل دیگر بازگو می شود. بیشتر در حکایت با استعاره از اشیا یا حیوانات، نابخردی انسان در رفتار و منشش به وی نشان داده می شود. گاهی حکایت آکنده از طنز یا هزل است.
مثال ها؛
“The fable of ‘The Tortoise and the Hare’ teaches us the importance of perseverance. ”
A person might say, “Let me tell you a fable that will teach you a valuable lesson. ”
In a discussion about storytelling, someone might mention, “Fables have been used for centuries to pass down wisdom and moral teachings. ”