اپی ژنتیک به تغییراتی در مولکول DNA یا پروتئین هایی که با DNA برهمکنش می کنند اشاره دارد که می تواند بیان ژن را بدون تغییر توالی DNA اصلی تحت تأثیر قرار دهد. ( اثراتی فراتر از ژن. یعنی تغییرات ژنتیکی علاوه بر "تغییر در توالی DNA" هم اتفاق می افته ) این تغییرات می تواند از یک نسل از سلول ها به نسل بعدی و در برخی موارد از یک نسل از موجودات به نسل بعدی منتقل شود.
... [مشاهده متن کامل]
یکی از شناخته شده ترین تغییرات اپی ژنتیکی متیلاسیون DNA است که شامل افزودن یک گروه متیل به یک باز سیتوزین در DNA است. متیلاسیون DNA می تواند به عنوان مکانیزمی برای تنظیم بیان ژن با مسدود کردن اتصال فاکتورهای رونویسی یا سایر پروتئین هایی که برای فعال سازی ژن مورد نیاز هستند عمل کند. اصلاح هیستون یکی دیگر از مکانیسم های رایج اپی ژنتیکی است که شامل افزودن یا حذف گروه های شیمیایی به پروتئین های هیستون است که به بسته بندی DNA در هسته کمک می کند. این تغییرات می تواند بر دسترسی DNA به ماشین رونویسی تأثیر بگذارد و می تواند بیان ژن را تقویت یا مهار کند.
تغییرات اپی ژنتیکی می تواند تحت تاثیر عوامل محیطی مانند رژیم غذایی، استرس و قرار گرفتن در معرض سموم باشد. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا سموم خاص می تواند الگوهای متیلاسیون DNA را تغییر دهد، که به نوبه خود می تواند بر بیان ژن تأثیر بگذارد و به توسعه بیماری کمک کند. به طور مشابه، یک رژیم غذایی با چربی یا قند بالا می تواند منجر به تغییر در الگوهای اصلاح هیستون شود که می تواند بر بیان ژن های دخیل در متابولیسم تأثیر بگذارد.
تغییرات اپی ژنتیکی می تواند پیامدهای مهمی برای طیف گسترده ای از فرآیندهای بیولوژیکی از جمله رشد، پیری و بیماری داشته باشد. به عنوان مثال، تغییرات اپی ژنتیکی که در طول رشد جنین رخ می دهد، می تواند اثرات مادام العمر بر سلامت و استعداد فرد در برابر بیماری داشته باشد. تغییرات اپی ژنتیکی نیز در ایجاد سرطان، بیماری های قلبی عروقی و اختلالات عصبی نقش دارد.
... [مشاهده متن کامل]
یکی از شناخته شده ترین تغییرات اپی ژنتیکی متیلاسیون DNA است که شامل افزودن یک گروه متیل به یک باز سیتوزین در DNA است. متیلاسیون DNA می تواند به عنوان مکانیزمی برای تنظیم بیان ژن با مسدود کردن اتصال فاکتورهای رونویسی یا سایر پروتئین هایی که برای فعال سازی ژن مورد نیاز هستند عمل کند. اصلاح هیستون یکی دیگر از مکانیسم های رایج اپی ژنتیکی است که شامل افزودن یا حذف گروه های شیمیایی به پروتئین های هیستون است که به بسته بندی DNA در هسته کمک می کند. این تغییرات می تواند بر دسترسی DNA به ماشین رونویسی تأثیر بگذارد و می تواند بیان ژن را تقویت یا مهار کند.
تغییرات اپی ژنتیکی می تواند تحت تاثیر عوامل محیطی مانند رژیم غذایی، استرس و قرار گرفتن در معرض سموم باشد. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی یا سموم خاص می تواند الگوهای متیلاسیون DNA را تغییر دهد، که به نوبه خود می تواند بر بیان ژن تأثیر بگذارد و به توسعه بیماری کمک کند. به طور مشابه، یک رژیم غذایی با چربی یا قند بالا می تواند منجر به تغییر در الگوهای اصلاح هیستون شود که می تواند بر بیان ژن های دخیل در متابولیسم تأثیر بگذارد.
تغییرات اپی ژنتیکی می تواند پیامدهای مهمی برای طیف گسترده ای از فرآیندهای بیولوژیکی از جمله رشد، پیری و بیماری داشته باشد. به عنوان مثال، تغییرات اپی ژنتیکی که در طول رشد جنین رخ می دهد، می تواند اثرات مادام العمر بر سلامت و استعداد فرد در برابر بیماری داشته باشد. تغییرات اپی ژنتیکی نیز در ایجاد سرطان، بیماری های قلبی عروقی و اختلالات عصبی نقش دارد.
epigenetics ( زیست شناسی - ژن شناسی و زیست فنّاوری )
واژه مصوب: وَراژن شناسی
تعریف: مطالعۀ سازوکارهایی فراتر از توالی بازها که در ظهور اثرات رُخ نمودی ژن ها نقش دارد
واژه مصوب: وَراژن شناسی
تعریف: مطالعۀ سازوکارهایی فراتر از توالی بازها که در ظهور اثرات رُخ نمودی ژن ها نقش دارد