[روانپزشکی] اختلال تجزیه ای. اصطلاحی است که جای واکنش تجزیه ای و بعدها هیستری تجزیه ای، را در طبقه بندی های جدید گرفته است. طبق DSM-III-R، اختلال تجزیه ای مرکب از گروهی سندرم ها است که با تغییرات ناگهانی و موقتی در اعمال طبیعتاً منسجم هشیاری، هویت، یا رفتار حرکتی مشخص می گردد، بطوری که قسمتی از این اعمال از بین می رود.
