daimyo
(ژاپن - عنوان اشرافی و موروثی زمین سالاران بزرگ) دایی مایو (daimio هم می نویسند)
انگلیسی به انگلیسی
پیشنهاد کاربران
ارباب و زمین دار بزرگ در دوران پیشامدرن ژاپن
دایمیو، 大名 ( daimyō تلفظ ژاپنی: [daimʲoː] ( دربارهٔ این پرونده شنیدن ) ؟ ) لقب و عنوانی کلی است که برای اشاره به اربابان و زمین داران بزرگ در دوران پیشامدرن ژاپن به کار برده می شد. دای میوها از زمین های پهناور و موروثی خود، بر بیشتر سرزمین های کشور حکم می راندند. دای میو از ترکیب دو واژه دای（大）به معنای بزرگ و میو ( مخفف 名田 میودن به معنای ملک شخصی ) تشکیل شده است. گاه شوگون یا نایب پادشاه از میان همین امیران رزم آور منطقه ای انتخاب می شد. دای میوها پس از شوگون ها، قدرتمندترین حاکمان ژاپن فئودالی از قرن دهم تا قرن نوزدهم بودند.
... [مشاهده متن کامل]
شُوگون shōgun ( به ژاپنی: کانجی 将軍, هیراگانا しょうぐん ) به معنی سردار نیروهای جنگ آور ( سپهسالار ) و لقبی تاریخی است که در بیشتر زمان ها به صورت ارثی به فرزندان خاندان های فئودالی ژاپن تعلق می گرفت. این لقب هم سنگ بالاترین درجه در فرماندهی نظامی دوران مدرن به حساب می رفته است. گذشته از معنای ساده واژه شُوگون به منزلهٔ ژنرال، این لقب در زمان های گوناگون تاریخ ژاپن، به عنوان شخص فرمانروا به کار برده می شد.
رونین ( به ژاپنی: 浪人 - به روماجی: Rōnin ) یا روشی ( به ژاپنی: 浪士 ) به گروهی از سامورایی های بدون ارباب در دوران فئودالی ( ۱۱۸۵–۱۸۶۵ ) در ژاپن گفته می شود. رونین ها در نتیجه سیاست های شوگون ها، تدریجاً به گروه آشوبگر در تعارض با فرمان شوگون تبدیل شدند.
سامورایی یا سامورای ( به ژاپنی: 侍 ) نجیب زادگان نظامی و افسر کاست در قرون وسطی و عصر جدید نخستین ژاپن بودند. در ژاپن، به آنان همیشه بوشی ( به ژاپنی: 武士 ) یا بوکه ( به ژاپنی: 武家 ) گفته می شود. در اواخر قرن دوازدهم، اصطلاح سامورایی به طور مترادف بوشی به کار می رفت و در ارتباط با جنگاوران رده های میانی و عالی استفاده می شد. سامورایی ها همیشه به یک طایفه یا ارباب مشخص وابسته بودند. این افراد پیرو مجموعه ضوابطی بودند که بعدها بوشیدو نامیده شد. گرچه تعداد سامورایی ها کمتر از ۱۰٪ جمعیت ژاپن بود، اما آموزه های آنان را همچنان می توان هم در زندگی روزمرهٔ مردم ژاپن و هم در هنرهای رزمی ژاپنی امروز مشاهده کرد.
جاسوسان و مزدوران ژاپن فئودال
نینجا ( یا در ژاپن شینوبی ) به مبارزان مخفی در دوران ژاپن فئودال گفته می شود. نینجا در لغت امروزی به هنرجویان طریقت نینجوتسو گفته می شود. نینجاها تخصصشان در جنگ های غیرمتعارف بود. آن ها معمولاً برای جاسوسی، خرابکاری، نفوذ، ترور، جنگ چریکی و عملیات های مختلف و گاهی هم برای مبارزات مستقیم استخدام می شدند و از مهارت رزمی و روش جنگی نینجوتسو استفاده می کردند. کاربرد این کلمه به هنرجویان رزمی نینجوتسو اشاره دارد. نینجاها در مقابل سامورایی ها بودند. سامورایی ها نجیب زادگانی که از طبقه بالای جامعه محسوب می شدند و از لحاظ مهارت و فن، حرفه ای بودند. نینجاها از طبقه پایین جامعه و اکثراً کشاورز یا کارگر بودند که تحت ظلم و ستم قرار گرفته بودند و از این رو هنر نینجوتسو را آموخته و به نینجاهایی تبدیل شدند که وحشت بر دل سامورایی ها می انداخت. نینجاها به دلیل اینکه از طبقه بالا نبودند و نمی توانستند در مقام های دولتی باشند معمولاً برای افراد خاصی کار می کردند و اکثراً عملیات ترور انجام می دادند.