Cytisus scoparius که معمولاً به عنوان جارو اسکاتلندی شناخته می شود، گیاهی است که هم منبع غذایی و هم یک خطر بالقوه برای زنبورهای عسل است. در اینجا تجزیه و تحلیل رابطه آن با آنها است: جنبه های مثبت ( منبع غذایی ) : گرده و شهد: جارو اسکاچ هم گرده و هم شهد را فراهم می کند که منابع غذایی ضروری برای زنبورهای عسل هستند. شهد به تولید عسل کمک می کند و گرده ها پروتئینی را برای پرورش جوجه ها فراهم می کند. اوایل شکوفایی: اغلب در بهار شکوفا می شود و زمانی که سایر گیاهان هنوز به گل نرسیده اند منبع غذایی ارزشمندی است. این می تواند به ویژه برای کندوهایی که پس از زمستان قدرت خود را افزایش می دهند مهم باشد. گل های فراوان: در مناطقی که جارو اسکاچ رایج است، می تواند مقدار زیادی گل تولید کند و مقدار قابل توجهی علوفه برای زنبورها فراهم کند. جنبه های منفی ( خطرات بالقوه ) :
... [مشاهده متن کامل]
آلکالوئیدهای سمی: جاروب اسکاچ حاوی آلکالوئیدهای کینولیزیدین ( اسپارتئین، جنیستئین، ساروتامنین ) است که ترکیبات سمی هستند. این آلکالوئیدها می توانند در شهد و گرده وجود داشته باشند. سطح آلکالوئید در عسل: اسپارتئین، یک آلکالوئید موجود در جاروب اسکاچ، در عسل تولید شده در جایی که گیاه غالب است، یافت شده است. این می تواند منجر به عسل با طعم کمی تلخ شود و نگرانی هایی را در مورد اثرات بالقوه سلامتی برای انسان و زنبورهای مصرف کننده غلظت های بالا ایجاد کند. مسمومیت بالقوه برای زنبورها: در حالی که زنبورها می توانند با جاروب اسکاچ چرا کنند و انجام می دهند، بحث هایی در مورد میزان تأثیر این آلکالوئیدها بر آنها وجود دارد. این احتمال وجود دارد که غلظت بالای این آلکالوئیدها در گرده یا شهد می تواند برای سلامت زنبورها مضر باشد و به طور بالقوه بر رشد لارو یا طول عمر زنبورهای بالغ تأثیر بگذارد. تاثیر کلی: مخلوط کیسه: رابطه زنبورهای عسل و جارو اسکاچ یک کیسه مخلوط است. این یک منبع غذایی به راحتی در دسترس است، به ویژه در اوایل فصل، اما همچنین به دلیل وجود آلکالوئیدهای سمی، یک خطر بالقوه است. مکان اهمیت دارد: تأثیر جارو اسکاچ بر روی زنبورهای عسل احتمالاً به مکان آن بستگی دارد. در مناطقی که تنها منبع اصلی علوفه است، زنبورها ممکن است به شدت در معرض آلکالوئیدها قرار بگیرند. در مناطقی با طیف متنوعی از گیاهان گلدار، اثر رقیق سازی ممکن است هر گونه تأثیر منفی را کاهش دهد. نیازهای تحقیق: برای درک کامل اثرات بلند مدت آلکالوئیدهای جارو اسکاچ بر سلامت زنبور عسل و کیفیت عسل به تحقیقات بیشتری نیاز است. به طور خلاصه، جارو اسکاچ می تواند منبع غذایی ارزشمندی برای زنبورهای عسل باشد، اما آلکالوئیدهای سمی آن نگرانی هایی را در مورد اثرات منفی بالقوه بر سلامت زنبور و کیفیت عسل ایجاد می کند.
... [مشاهده متن کامل]
آلکالوئیدهای سمی: جاروب اسکاچ حاوی آلکالوئیدهای کینولیزیدین ( اسپارتئین، جنیستئین، ساروتامنین ) است که ترکیبات سمی هستند. این آلکالوئیدها می توانند در شهد و گرده وجود داشته باشند. سطح آلکالوئید در عسل: اسپارتئین، یک آلکالوئید موجود در جاروب اسکاچ، در عسل تولید شده در جایی که گیاه غالب است، یافت شده است. این می تواند منجر به عسل با طعم کمی تلخ شود و نگرانی هایی را در مورد اثرات بالقوه سلامتی برای انسان و زنبورهای مصرف کننده غلظت های بالا ایجاد کند. مسمومیت بالقوه برای زنبورها: در حالی که زنبورها می توانند با جاروب اسکاچ چرا کنند و انجام می دهند، بحث هایی در مورد میزان تأثیر این آلکالوئیدها بر آنها وجود دارد. این احتمال وجود دارد که غلظت بالای این آلکالوئیدها در گرده یا شهد می تواند برای سلامت زنبورها مضر باشد و به طور بالقوه بر رشد لارو یا طول عمر زنبورهای بالغ تأثیر بگذارد. تاثیر کلی: مخلوط کیسه: رابطه زنبورهای عسل و جارو اسکاچ یک کیسه مخلوط است. این یک منبع غذایی به راحتی در دسترس است، به ویژه در اوایل فصل، اما همچنین به دلیل وجود آلکالوئیدهای سمی، یک خطر بالقوه است. مکان اهمیت دارد: تأثیر جارو اسکاچ بر روی زنبورهای عسل احتمالاً به مکان آن بستگی دارد. در مناطقی که تنها منبع اصلی علوفه است، زنبورها ممکن است به شدت در معرض آلکالوئیدها قرار بگیرند. در مناطقی با طیف متنوعی از گیاهان گلدار، اثر رقیق سازی ممکن است هر گونه تأثیر منفی را کاهش دهد. نیازهای تحقیق: برای درک کامل اثرات بلند مدت آلکالوئیدهای جارو اسکاچ بر سلامت زنبور عسل و کیفیت عسل به تحقیقات بیشتری نیاز است. به طور خلاصه، جارو اسکاچ می تواند منبع غذایی ارزشمندی برای زنبورهای عسل باشد، اما آلکالوئیدهای سمی آن نگرانی هایی را در مورد اثرات منفی بالقوه بر سلامت زنبور و کیفیت عسل ایجاد می کند.