[زمین شناسی] نهان دانه به بافتی از سنگهای رسوبی کربناته گویند که دارای ذرات آواری مجزایی (رسوب کرده یا لخته شده) است که قطر آنها کمتر از 0.001 میلی متر (بیسل و چیلینگر 1967-ص 103) یا کمتر از 0.01 میلی متر ( تامس 1962) است. بعضی از سنگ شناسان از یک حد بالایی 0.004 میلی متر استفاده می کنند. مقایسه شود با: سنگ مخفی آواری. نهان دانه، نهان بلورین(Aphanitic): هنگامی می گویند بافت سنگ آذرین نهان دانه است که اجزای بلورین آن را نتوان با چشم غیرمسلح تشخیص داد. به تمام بلورین هم مراجعه شود.
