**جابه جایی قاره ای** ( Continental Drift ) یک فرضیه است که بر این اساس قاره های زمین در طول زمان زمین شناسی حرکت کرده اند و موقعیت خود را در relaci�n به یکدیگر تغییر داده اند. این مفهوم برای اولین بار در سال 1912 توسط آلفرد وگنر، یک هواشناس و زمین فیزیک دان آلمانی، پیشنهاد شد و بعداً به سنگ بنای نظریه مدرن تکتونیک صفحه ای تبدیل شد.
... [مشاهده متن کامل]
### مفاهیم کلیدی:
- **پانگئا**: وگنر پیشنهاد کرد که همه قاره ها زمانی بخشی از یک سوپر قاره به نام پانگئا بودند که حدود 200 تا 250 میلیون سال پیش وجود داشت. با گذشت زمان، پانگئا از هم جدا شد و قطعات آن به موقعیت های کنونی خود رسیدند.
- **شواهد جابه جایی قاره ای**:
- **تناسب قاره ها**، مانند خطوط ساحلی مشابه آمریکای جنوبی و آفریقا که مانند قطعات یک پازل به هم می چسبند.
- **رکوردهای فسیلی مشابه** و تشکیلات سنگی که در قاره هایی یافت می شوند که اکنون توسط اقیانوس ها از هم جدا شده اند، مانند فسیل گیاه *گلسوپتریس* در آمریکای جنوبی، آفریقا و قطب جنوب.
- شواهد *یخبندان باستانی* در قاره هایی مانند آمریکای جنوبی، آفریقا و هند که نشان می دهد این قاره ها زمانی در نزدیکی قطب جنوب به هم متصل بوده اند.
- مطالعات پالئومغناطیسی که نشان می دهد "جابه جایی قطب ها"، که حاکی از حرکت قاره ها در رابطه با قطب های مغناطیسی زمین است.
### چالش ها و پذیرش:
در ابتدا، فرضیه وگنر رد شد زیرا او نتوانست مکانیسم معتبری برای حرکت قاره ها ارائه دهد. نیروهای پیشنهادی مانند نیروی گریز از مرکز ناشی از چرخش زمین کافی تلقی نشدند. تا اینکه در نیمه دوم قرن بیستم، با کشف های مانند گسترش کف اقیانوس ها و همرفت گوشته، این ایده به طور گسترده پذیرفته شد و به نظریه تکتونیک صفحه ای ادغام شد.
### درک مدرن:
جابه جایی قاره ای اکنون به عنوان بخشی از تکتونیک صفحه ای درک می شود. پوسته جامد زمین به صفحات سخت تقسیم شده است که بر روی آستنوسفر نیمه جامد شناور هستند. این صفحات به دلیل همرفت گوشته حرکت می کنند و در نتیجه قاره ها در طول زمان جابه جا می شوند. به عنوان مثال، قاره آمریکا از زمان جدایی از پانگئا حدود 190 میلیون سال پیش، از اروپا و آفریقا دور شده است.
... [مشاهده متن کامل]
### مفاهیم کلیدی:
- **پانگئا**: وگنر پیشنهاد کرد که همه قاره ها زمانی بخشی از یک سوپر قاره به نام پانگئا بودند که حدود 200 تا 250 میلیون سال پیش وجود داشت. با گذشت زمان، پانگئا از هم جدا شد و قطعات آن به موقعیت های کنونی خود رسیدند.
- **شواهد جابه جایی قاره ای**:
- **تناسب قاره ها**، مانند خطوط ساحلی مشابه آمریکای جنوبی و آفریقا که مانند قطعات یک پازل به هم می چسبند.
- **رکوردهای فسیلی مشابه** و تشکیلات سنگی که در قاره هایی یافت می شوند که اکنون توسط اقیانوس ها از هم جدا شده اند، مانند فسیل گیاه *گلسوپتریس* در آمریکای جنوبی، آفریقا و قطب جنوب.
- شواهد *یخبندان باستانی* در قاره هایی مانند آمریکای جنوبی، آفریقا و هند که نشان می دهد این قاره ها زمانی در نزدیکی قطب جنوب به هم متصل بوده اند.
- مطالعات پالئومغناطیسی که نشان می دهد "جابه جایی قطب ها"، که حاکی از حرکت قاره ها در رابطه با قطب های مغناطیسی زمین است.
### چالش ها و پذیرش:
در ابتدا، فرضیه وگنر رد شد زیرا او نتوانست مکانیسم معتبری برای حرکت قاره ها ارائه دهد. نیروهای پیشنهادی مانند نیروی گریز از مرکز ناشی از چرخش زمین کافی تلقی نشدند. تا اینکه در نیمه دوم قرن بیستم، با کشف های مانند گسترش کف اقیانوس ها و همرفت گوشته، این ایده به طور گسترده پذیرفته شد و به نظریه تکتونیک صفحه ای ادغام شد.
### درک مدرن:
جابه جایی قاره ای اکنون به عنوان بخشی از تکتونیک صفحه ای درک می شود. پوسته جامد زمین به صفحات سخت تقسیم شده است که بر روی آستنوسفر نیمه جامد شناور هستند. این صفحات به دلیل همرفت گوشته حرکت می کنند و در نتیجه قاره ها در طول زمان جابه جا می شوند. به عنوان مثال، قاره آمریکا از زمان جدایی از پانگئا حدود 190 میلیون سال پیش، از اروپا و آفریقا دور شده است.
به معنای زمین شناسی