[زمین شناسی] موج نما مرکب اصطلاحی که توسط تنر (1900) برای یک موج نما متقاطع موجی استفاده شد که بوسیله دو دسته امواج قطع کننده تشکیل شده به گونه ای که هیچکدام از آنها موازی با تاج موج نماها نیستند. این نوع موج نما بیشتر در روی تپه های زیرآبی بوجود می آید که شکست موج تولید دو دسته امواج می کند که دارای زوایای قائمه نسبت به یکدیگر نیستند.
