[زمین شناسی] رویه دار شدن شکافی اصطلاحی که توسط ونت ورث (1925) برای ساییدگی محلی سطوح صاف یا ساییده و صاف شده شاخص و معمولاً بشدت محدود بر روی سطح سنگریزه ها و قلوه سنگهای ساحلی استفاده شد که در درز و شکافها به شکلی خانه کرده اند که در معرض ماش و حرکت نوسانی تحت عمل امواج قرار دارند.
