کلمه ی Tea از طریق دریا ، cha از طریق زمین
چرا در دنیا فقط دو کلمه برای چای وجود دارد؟
با چند استثناء جزئی، واقعاً فقط دو راه برای گفتن �چای� در دنیا وجود دارد.
نام چا، که در ایران ، هند و روسیه چای گفته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
و دیگری نام انگلیسی آن ، tea است که در اسپانیایی t� و در برخی کشور ها در آفریقا tee گفته می شود.
هر دو واژه از چین می آیند.
کلماتی که شبیه �چا� هستند ، در سراسر زمین، در امتداد جاده ابریشم و عبارت �tea� و مانند آن که توسط تاجران هلندی که برگ های جدید را به اروپا می آورند، از طریق دریا ، پخش شدند.
واژه چا ( 茶 ) "Sinitic" است ، Sinitic یعنی زبان چینی و زبان هایی� با منشا زبان چینی ( مانند زبان ویتنامی ، مالزی ، فیلیپین ) می باشند .
بنابراین واژه ی چا از چین شروع شد و در آسیای مرکزی راه یافت و در نهایت به فارسی �چای� ( chay ) درآمد.
این بدون شک به دلیل مسیرهای تجاری جاده ابریشم بود که طبق یافته های اخیر، بیش از 2000 سال پیش چای در آن تجارت می شده است.
از آن پس ، واژه ی �چای� از ایران گسترش یافت و در اردو به چای، در عربی شای و در روسی چای تبدیل شد.
اصطلاحات ژاپنی و کره ای برای چای نیز بر اساس cha چینی است، اگرچه این زبان ها احتمالاً این کلمه را حتی قبل از گسترش آن در غرب به فارسی آن پذیرفته اند.
نویسه چینی چای، 茶، توسط انواع مختلف چینی به طور متفاوت تلفظ می شود، اگرچه در همه آنها یکسان نوشته می شود.
در ماندارین امروزی، ch� است. اما در نوع مین نان چینی که در استان ساحلی فوجیان صحبت می شود، این کاراکتر te تلفظ می شود. بله کلمه کلیدی در اینجا "ساحل" است.
شکل te که در زبان های ساحلی - چینی استفاده می شود، از طریق هلندی ها به اروپا گسترش یافت، که در قرن هفدهم این واژه ، کلمه ای رایج در بین معامله گران اصلی چای بین اروپا و آسیا تبدیل شد.
بنادر اصلی برای هلندی ها در شرق آسیا در فوجیان و تایوان بودند، هر دو مکان هایی که مردم از تلفظ te استفاده می کردند.
واردات گسترده چای شرکت هند شرقی کشور هلند به اروپا باعث برگزیدن کلمه ی چای th� در فرانسه ، tee در آلمان و tea در انگلیس شد.
با این حال هلندی ها اولین کسانی نبودند که به آسیا آمدند
این افتخار متعلق به پرتغالی ها است . پرتغالی ها مسئول جزیره تایوان ( کشور چین تایپه ی امروزی ) بودند . کشور تایوان مستعمره ی اروپایی ها بود و آن زمان فورموسا ( Formosa ) نامیده می شد .
پرتغالی ها نه از طریق فوجیان، بلکه از طریق ماکائو، جایی که از چا استفاده می شود، معامله کردند و به همین دلیل بر خلاف بیشتر کشور های اروپایی ، آن ها از واژه ی Ch� ( تلفظ : شا ) استفاده می کنند.
همان طور که گفته شد ، تنها چند زبان معدود هستند که� واژه هایی به غیر از دو واژه cha یا فارسی آن چای و tea استفاده می کنند .
آن هم به دلیل آن است که این زبان ها عموماً در مکان هایی هستند که چای به طور طبیعی رشد می کند و این باعث شده است تا مردم محلی از روش خود برای نامیدن آن�� استفاده کنند.
به عنوان مثال، در زبان برمه ای ( زبان میانماری و زبان قبایلی در بنگلادش ) به برگ های چای ، � lakphak گفته می شود .
این نقشه دو دوره مختلف جهانی سازی چای را� نشان می دهد: گسترش هزاران ساله کالاها و ایده ها به سمت غرب از چین باستان و تأثیر 400 ساله فرهنگ آسیایی ها بر اروپایی های دریانورد عصر اکتشاف.
�
� نویسنده : Nikhil Sonnad
چرا در دنیا فقط دو کلمه برای چای وجود دارد؟
با چند استثناء جزئی، واقعاً فقط دو راه برای گفتن �چای� در دنیا وجود دارد.
نام چا، که در ایران ، هند و روسیه چای گفته می شود.
... [مشاهده متن کامل]
و دیگری نام انگلیسی آن ، tea است که در اسپانیایی t� و در برخی کشور ها در آفریقا tee گفته می شود.
هر دو واژه از چین می آیند.
کلماتی که شبیه �چا� هستند ، در سراسر زمین، در امتداد جاده ابریشم و عبارت �tea� و مانند آن که توسط تاجران هلندی که برگ های جدید را به اروپا می آورند، از طریق دریا ، پخش شدند.
واژه چا ( 茶 ) "Sinitic" است ، Sinitic یعنی زبان چینی و زبان هایی� با منشا زبان چینی ( مانند زبان ویتنامی ، مالزی ، فیلیپین ) می باشند .
بنابراین واژه ی چا از چین شروع شد و در آسیای مرکزی راه یافت و در نهایت به فارسی �چای� ( chay ) درآمد.
این بدون شک به دلیل مسیرهای تجاری جاده ابریشم بود که طبق یافته های اخیر، بیش از 2000 سال پیش چای در آن تجارت می شده است.
از آن پس ، واژه ی �چای� از ایران گسترش یافت و در اردو به چای، در عربی شای و در روسی چای تبدیل شد.
اصطلاحات ژاپنی و کره ای برای چای نیز بر اساس cha چینی است، اگرچه این زبان ها احتمالاً این کلمه را حتی قبل از گسترش آن در غرب به فارسی آن پذیرفته اند.
نویسه چینی چای، 茶، توسط انواع مختلف چینی به طور متفاوت تلفظ می شود، اگرچه در همه آنها یکسان نوشته می شود.
در ماندارین امروزی، ch� است. اما در نوع مین نان چینی که در استان ساحلی فوجیان صحبت می شود، این کاراکتر te تلفظ می شود. بله کلمه کلیدی در اینجا "ساحل" است.
شکل te که در زبان های ساحلی - چینی استفاده می شود، از طریق هلندی ها به اروپا گسترش یافت، که در قرن هفدهم این واژه ، کلمه ای رایج در بین معامله گران اصلی چای بین اروپا و آسیا تبدیل شد.
بنادر اصلی برای هلندی ها در شرق آسیا در فوجیان و تایوان بودند، هر دو مکان هایی که مردم از تلفظ te استفاده می کردند.
واردات گسترده چای شرکت هند شرقی کشور هلند به اروپا باعث برگزیدن کلمه ی چای th� در فرانسه ، tee در آلمان و tea در انگلیس شد.
با این حال هلندی ها اولین کسانی نبودند که به آسیا آمدند
این افتخار متعلق به پرتغالی ها است . پرتغالی ها مسئول جزیره تایوان ( کشور چین تایپه ی امروزی ) بودند . کشور تایوان مستعمره ی اروپایی ها بود و آن زمان فورموسا ( Formosa ) نامیده می شد .
پرتغالی ها نه از طریق فوجیان، بلکه از طریق ماکائو، جایی که از چا استفاده می شود، معامله کردند و به همین دلیل بر خلاف بیشتر کشور های اروپایی ، آن ها از واژه ی Ch� ( تلفظ : شا ) استفاده می کنند.
همان طور که گفته شد ، تنها چند زبان معدود هستند که� واژه هایی به غیر از دو واژه cha یا فارسی آن چای و tea استفاده می کنند .
آن هم به دلیل آن است که این زبان ها عموماً در مکان هایی هستند که چای به طور طبیعی رشد می کند و این باعث شده است تا مردم محلی از روش خود برای نامیدن آن�� استفاده کنند.
به عنوان مثال، در زبان برمه ای ( زبان میانماری و زبان قبایلی در بنگلادش ) به برگ های چای ، � lakphak گفته می شود .
این نقشه دو دوره مختلف جهانی سازی چای را� نشان می دهد: گسترش هزاران ساله کالاها و ایده ها به سمت غرب از چین باستان و تأثیر 400 ساله فرهنگ آسیایی ها بر اروپایی های دریانورد عصر اکتشاف.
�
� نویسنده : Nikhil Sonnad