[زمین شناسی] هوازدگی حفره ای هوازدگی شیمیایی و مکانیکی بر روی جبهه یک صخره که بواسطه آن، دانه ها و فلس های سنگ شل می شوند، که نهایتاً منجر به فرورفتگی ها و حفرات بزرگتر می شوند (که از درون صدفی که بطور شیمیایی مستحکم شده است، باز می شوند) (کاتن 1958، ص15). این عمل، تولید تافونی در صخره های اطراف دریا را می کند. مقایسه شود با: هوازدگی لانه زنبوری.
