[زمین شناسی] سن یابی کربن 14 روشی برای تعیین سن به سال که توسط اندازه گیری تمرکز کربن 14 باقیمانده در یک ماده آلی، که قبلاً یک موجود یا ماده زنده بوده و همچنین بیکربنات آب و غیره است. این روش، توسط ویلاردلیبی شیمست آمریکایی در سال 51-1946 بوجود آمده، که بر پایه این فرض استوار است که هضم کربن 14 بطور ناگهانی به خاطر خروج مواد از چرخه کربن کره زمین، متوقف می شود. (که در هنگام مرگ ارگانیسم می باشد) و اینکه از آن پس یک سیستم بسته باقی می ماند. بیشتر سن های کربن 14 با استفاده از نیمه 40-/+5730 یا 30-/+5568 سال محاسبه می شوند. به این دلیل، این روش در تعیین سن هایی با دامنه 500 تا 30,000 یا 40,000 سال مفید است، اگر چه بوسیله استفاده از تکنیکهای خاص که شامل غنی کردن کنترل شده نمونه با کربن 14، این دامنه ممکن است تا 70,000 سال هم گسترش یابد. مترادف: سن یابی رادیوکربن. سن یابی کربن.
