[زمین شناسی] هدایت مویینه ای/هدایت شعریه توانایی یک خاک یا سنگ غیراشباع برای انتقال آب یا مایعات دیگر از آنجایی که روزنه های بزرگتر بطور بخشی توسط هوا یا گازهای دیگر اشغال شده است، مایع باید از درون بدنه های احاطه کننده تماس های نقطه ای ذرات خاک یا سنگ حرکت بکند. برای آب، این هدایت با محتوای رطوبتی، از صفر در یک ماده کاملاً خشک تا حداکثر هدایت هیدرولیکی یا ضریب نفوذپذیری، افزایش می یابد.
