[زمین شناسی] یک اصطلاح گروهی برای خاکهای ناحیه ای بوجود آمده از آبرفت که بوسیله یک افق A خنثی، یا آهکی، فاقد افق B، و یک افق C آهکی (هاریر 1957) تشخیص داده می شود. بیشتر این خاکها در حال حاضر به عنوان بورول، اورتید، یوستول یا زرول، تقسیم بندی می شود که همه دارای افق های کلسیمی (کلسیکی) می باشند.
