هدف: این پژوهش با استفاده از روش تطبیقی به بررسی اثربخشی یادگیری مبتنی بر پروژه در ارتقای خلاقیت و شایستگی حل مسئله دانشجویان معماری پرداخته است. تأکید اصلی این پژوهش در کنار هم قرار دادن دو الگووراه آموزشی متمایز در موسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه تگزاس در آستین است؛ اولی یک چارچوب فناوری محور را اتخاذ می کند، در حالی که دومی رویکرد انسان محور را به طور خاص در زمینه ادغام ابزارهای هوش مصنوعی در روش های طراحی در استفاده می کند. هدف کلی استخراج بینش قابل انتقال و قابل اجرا در چارچوب آموزش معماری در ایران است.
... [مشاهده متن کامل]
روش شناسی: این پژوهش با استفاده از رویکرد کیفی و با استفاده از مرور سیستماتیک و تحلیل اسنادی به عنوان روش های اولیه آن انجام شد. داده ها با دقت از منابع علمی معتبر و منابع رسمی نهادی دو دانشگاه تعیین شده جمع آوری و متعاقباً از طریق لنز مدل دوگانه خلاقیت جنپلور ( تولید و اکتشاف ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بررسی تطبیقی بین شیوه های آموزشی متعارف و مواردی که هوش مصنوعی را ادغام می کنند در چارچوب های آموزشی موسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه تگزاس انجام شده است.
یافته ها: تحلیل تطبیقی نشان داد که در حوزه آموزش طراحی معماری با استفاده از هوش مصنوعی، دو روش غالب قابل تشخیص است؛ روش اولیه فناوری محور و داده محور، پردازش اطلاعات، مدل سازی پیشرفته و بهینه سازی کارایی طراحی را تأکید می کند. برعکس، روش بعدی، که انسان محور و خلاقیت محور است، هدف از ارتقای بعد فرهنگی، معناشناسی طراحی و پرورش آگاهی زیست محیطی است. در این زمینه، ام آی تی نمادی از روش اول است و در درجه اول از تجزیه و تحلیل فضایی داخلی و پردازش تصویر از طریق شبکه های عصبی استفاده می کند، در حالی که دانشگاه تگزاس مظهر روش دوم است و از ابزارهایی مانند میدجرنی برای تولید تصاویر مفهومی و تفسیر خلاقانه تلاش های طراحی استفاده می کند.
نتیجه گیری و پیشنهادها: یافته ها نشان می دهد که ام آی تی تجزیه و تحلیل داده ها و بهینه سازی طراحی را در چارچوب فناوری محور اولویت می دهد، در حالی که تگزاس از طریق الگوواره انسان محور بر خلاقیت انتقادی و ابعاد فرهنگی تأکید می کند. هر دو نهاد از مدل جنپلور برای ادغام فرآیندهای شناختی واگرا و همگرا استفاده می کنند. تلفیق هوش مصنوعی ظرفیت افزایش خلاقیت و کاهش بارهای شناختی را دارد؛ با این حال، خطر افزایش اعتماد بیش از حد و کاهش تعامل انسانی را نیز به همراه دارد. برای آموزش ایران پیشنهاد می شود که یک مدل ترکیبی پیاده سازی شود که مزایای پیشرفت های فناورانه را با حفظ هویت فرهنگی و مهارت های انسانی تلفیق کند.
نوآوری و اصالت: علی رغم افزایش استفاده از هوش مصنوعی در آموزش معماری، تحقیقات مربوط به تأثیر آن بر مراحل پیشرفته خلاقیت و تحلیل انتقادی کم است و مطالعات تطبیقی بین روش های آموزشی نیز ناکافی است. این مطالعه با مقایسه رویکرد فناوری محور ام آی تی در برابر روش انسان محور دانشگاه تگزاس، چارچوبی جامعی برای ادغام فناوری با ابعاد فرهنگی و اخلاقی ذاتی آموزش معماری ارائه می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
روش شناسی: این پژوهش با استفاده از رویکرد کیفی و با استفاده از مرور سیستماتیک و تحلیل اسنادی به عنوان روش های اولیه آن انجام شد. داده ها با دقت از منابع علمی معتبر و منابع رسمی نهادی دو دانشگاه تعیین شده جمع آوری و متعاقباً از طریق لنز مدل دوگانه خلاقیت جنپلور ( تولید و اکتشاف ) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بررسی تطبیقی بین شیوه های آموزشی متعارف و مواردی که هوش مصنوعی را ادغام می کنند در چارچوب های آموزشی موسسه فناوری ماساچوست و دانشگاه تگزاس انجام شده است.
یافته ها: تحلیل تطبیقی نشان داد که در حوزه آموزش طراحی معماری با استفاده از هوش مصنوعی، دو روش غالب قابل تشخیص است؛ روش اولیه فناوری محور و داده محور، پردازش اطلاعات، مدل سازی پیشرفته و بهینه سازی کارایی طراحی را تأکید می کند. برعکس، روش بعدی، که انسان محور و خلاقیت محور است، هدف از ارتقای بعد فرهنگی، معناشناسی طراحی و پرورش آگاهی زیست محیطی است. در این زمینه، ام آی تی نمادی از روش اول است و در درجه اول از تجزیه و تحلیل فضایی داخلی و پردازش تصویر از طریق شبکه های عصبی استفاده می کند، در حالی که دانشگاه تگزاس مظهر روش دوم است و از ابزارهایی مانند میدجرنی برای تولید تصاویر مفهومی و تفسیر خلاقانه تلاش های طراحی استفاده می کند.
نتیجه گیری و پیشنهادها: یافته ها نشان می دهد که ام آی تی تجزیه و تحلیل داده ها و بهینه سازی طراحی را در چارچوب فناوری محور اولویت می دهد، در حالی که تگزاس از طریق الگوواره انسان محور بر خلاقیت انتقادی و ابعاد فرهنگی تأکید می کند. هر دو نهاد از مدل جنپلور برای ادغام فرآیندهای شناختی واگرا و همگرا استفاده می کنند. تلفیق هوش مصنوعی ظرفیت افزایش خلاقیت و کاهش بارهای شناختی را دارد؛ با این حال، خطر افزایش اعتماد بیش از حد و کاهش تعامل انسانی را نیز به همراه دارد. برای آموزش ایران پیشنهاد می شود که یک مدل ترکیبی پیاده سازی شود که مزایای پیشرفت های فناورانه را با حفظ هویت فرهنگی و مهارت های انسانی تلفیق کند.
نوآوری و اصالت: علی رغم افزایش استفاده از هوش مصنوعی در آموزش معماری، تحقیقات مربوط به تأثیر آن بر مراحل پیشرفته خلاقیت و تحلیل انتقادی کم است و مطالعات تطبیقی بین روش های آموزشی نیز ناکافی است. این مطالعه با مقایسه رویکرد فناوری محور ام آی تی در برابر روش انسان محور دانشگاه تگزاس، چارچوبی جامعی برای ادغام فناوری با ابعاد فرهنگی و اخلاقی ذاتی آموزش معماری ارائه می دهد.