Black Panther Party: حزب پلنگ سیاه یا بی پی پی ( BPP ) که نام کامل آن �حزب پلنگ سیاه برای دفاع از خود� بود در علم نژادگرایی ( و دقیق تر در علوم اجتماعی، تاریخ و مطالعات نژادی ) به عنوان جنبش انقلابی ملی گرای سیاه و سازمانی ستیزه جو برای حقوق مدنی شناخته می شود. ماهیت این حزب پیچیده بود و در چند بُعد کلیدی تحلیل می گردد:
... [مشاهده متن کامل]
۱. از منظر نژادگرایی و ضد نژادگرایی: حزب پلنگ سیاه در پاسخ مستقیم به نژادگرایی نظام مند و خشونت پلیس بر جامعۀ سیاه پوستان در آمریکا شکل گرفت. آن ها یک موضع قاطعانه ضد نژادپرستی داشتند.
• ملی گرایی سیاه: این حزب بر خودتعیین گری برای جامعه سیاه پوستان تأکید داشت. آن ها معتقد بودند که جامعه سیاه پوست باید ازنظر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مستقل و خودکفا باشد و کنترل مدارس، مسکن و نیروی پلیس در محله های خود را به دست بگیرد.
• این ایده در تقابل با هدف اولیه جنبش حقوق مدنی ( به رهبری مارتین لوتر کینگ جونیور ) بود که بیشتر بر ادغام تمرکز داشت.
• تغییر از نژاد به طبقه: اگرچه این حزب ابتدا با تمرکز بر نژاد آغاز شد اما سریع دیدگاه خود را گسترش داد و با پذیرش ایدئولوژی مارکسیسم - لنینیسم، نژادپرستی را نه فقط یک مشکل اخلاقی بلکه نتیجه و ابزاری در دست سرمایه داری و امپریالیسم دانست.
• آن ها بر اتحاد با طبقه کارگر سفیدپوست، اسپانیایی تبار و بومی آمریکا برای مبارزۀ مشترک علیه ستم سرمایه داری تأکید کردند. این موضع باعث شد که آن ها را در دسته انقلابیون طبقاتی نیز قرار دهند.
۲. دیدگاه سیاسی و ایدئولوژی: حزب پلنگ سیاه فراتر از گروه سادۀ فعال در حوزۀ حقوق مدنی بود و یک برنامۀ سیاسی اقتصادی رادیکال داشت که در برنامه ۱۰ ماده ای آن ها گنجانده شده بود:
• ملی گرایی انقلابی: هدف آن ها نه فقط پایان دهی به تبعیض بلکه براندازی کامل نظام سیاسی و اقتصادی آمریکا بود.
• دفاع مسلحانه از خود: برخلاف جنبش صلح آمیز کینگ، پلنگ های سیاه از حق حمل سلاح برای دفاع از خود و جامعه در برابر خشونت پلیس حمایت می کردند. این جنبه اصلی ترین ویژگی متمایز و جنجالی آن ها بود.
• بین المللی گرایی: آن ها جنبش خود را بخشی از یک مبارزه جهانی علیه استعمار، امپریالیسم و سرمایه داری می دانستند و با جنبش های آزادی بخش در ویتنام، کوبا و کشورهای جهان سوم همبستگی داشتند.
۳. برنامۀ بقا و خدمات اجتماعی: یکی از جنبه های کلیدی و کمتر بحث شدۀ حزب پلنگ سیاه برنامه های اجتماعی آن ها بود که برای پرسازی خلأهای ناشی از نژادپرستی ساختاری طراحی شده بودند و ماهیتی ضدنژادپرستی عملی داشتند. این برنامه ها شامل:
• صبحانه رایگان برای کودکان: مشهورترین برنامه آن ها که هزاران کودک سیاه پوست در فقر را تغذیه می کرد.
• درمانگاه های بهداشتی رایگان.
• مدارس آموزشی.
• خدمات آمبولانس و حمایت حقوقی. ( برگرفته از کتاب �واقعیت نژاد چیست؟� ترجمه پریسا ابراهیمی تالکانی
... [مشاهده متن کامل]
۱. از منظر نژادگرایی و ضد نژادگرایی: حزب پلنگ سیاه در پاسخ مستقیم به نژادگرایی نظام مند و خشونت پلیس بر جامعۀ سیاه پوستان در آمریکا شکل گرفت. آن ها یک موضع قاطعانه ضد نژادپرستی داشتند.
• ملی گرایی سیاه: این حزب بر خودتعیین گری برای جامعه سیاه پوستان تأکید داشت. آن ها معتقد بودند که جامعه سیاه پوست باید ازنظر سیاسی، اقتصادی و اجتماعی مستقل و خودکفا باشد و کنترل مدارس، مسکن و نیروی پلیس در محله های خود را به دست بگیرد.
• این ایده در تقابل با هدف اولیه جنبش حقوق مدنی ( به رهبری مارتین لوتر کینگ جونیور ) بود که بیشتر بر ادغام تمرکز داشت.
• تغییر از نژاد به طبقه: اگرچه این حزب ابتدا با تمرکز بر نژاد آغاز شد اما سریع دیدگاه خود را گسترش داد و با پذیرش ایدئولوژی مارکسیسم - لنینیسم، نژادپرستی را نه فقط یک مشکل اخلاقی بلکه نتیجه و ابزاری در دست سرمایه داری و امپریالیسم دانست.
• آن ها بر اتحاد با طبقه کارگر سفیدپوست، اسپانیایی تبار و بومی آمریکا برای مبارزۀ مشترک علیه ستم سرمایه داری تأکید کردند. این موضع باعث شد که آن ها را در دسته انقلابیون طبقاتی نیز قرار دهند.
۲. دیدگاه سیاسی و ایدئولوژی: حزب پلنگ سیاه فراتر از گروه سادۀ فعال در حوزۀ حقوق مدنی بود و یک برنامۀ سیاسی اقتصادی رادیکال داشت که در برنامه ۱۰ ماده ای آن ها گنجانده شده بود:
• ملی گرایی انقلابی: هدف آن ها نه فقط پایان دهی به تبعیض بلکه براندازی کامل نظام سیاسی و اقتصادی آمریکا بود.
• دفاع مسلحانه از خود: برخلاف جنبش صلح آمیز کینگ، پلنگ های سیاه از حق حمل سلاح برای دفاع از خود و جامعه در برابر خشونت پلیس حمایت می کردند. این جنبه اصلی ترین ویژگی متمایز و جنجالی آن ها بود.
• بین المللی گرایی: آن ها جنبش خود را بخشی از یک مبارزه جهانی علیه استعمار، امپریالیسم و سرمایه داری می دانستند و با جنبش های آزادی بخش در ویتنام، کوبا و کشورهای جهان سوم همبستگی داشتند.
۳. برنامۀ بقا و خدمات اجتماعی: یکی از جنبه های کلیدی و کمتر بحث شدۀ حزب پلنگ سیاه برنامه های اجتماعی آن ها بود که برای پرسازی خلأهای ناشی از نژادپرستی ساختاری طراحی شده بودند و ماهیتی ضدنژادپرستی عملی داشتند. این برنامه ها شامل:
• صبحانه رایگان برای کودکان: مشهورترین برنامه آن ها که هزاران کودک سیاه پوست در فقر را تغذیه می کرد.
• درمانگاه های بهداشتی رایگان.
• مدارس آموزشی.
• خدمات آمبولانس و حمایت حقوقی. ( برگرفته از کتاب �واقعیت نژاد چیست؟� ترجمه پریسا ابراهیمی تالکانی