autoimmune diseases

بیش از 80 بیماری خودایمنی مختلف وجود دارد و تقریباً هر قسمت از بدن از جمله مفاصل، پوست، ماهیچه ها، رگ های خونی و اندام ها را تحت تأثیر قرار می دهند. برخی از بیماری های خودایمنی رایج عبارتند از:
- روماتیسم مفصلی
- لوپوس اریتماتوز سیستمیک ( SLE )
- مولتیپل اسکلروزیس ( MS )
- دیابت نوع 1
- بیماری التهابی روده ( بیماری کرون و کولیت اولسراتیو )
- تیروئیدیت هاشیموتو
- بیماری گریوز
- پسوریازیس
- سندرم شوگرن
- بیماری سلیاک - اختلالی که در آن سیستم ایمنی بدن در پاسخ به گلوتن، پروتئین موجود در گندم، جو و چاودار به روده کوچک حمله می کند.
- سندرم Goodpasture - یک بیماری خودایمنی نادر که در آن سیستم ایمنی به ریه ها و کلیه ها حمله می کند و منجر به خونریزی ریه و آسیب کلیه می شود.
- میاستنی گراویس - اختلالی که در آن سیستم ایمنی به عضلات کنترل کننده حرکات ارادی حمله می کند و منجر به ضعف و خستگی می شود.
- کم خونی خطرناک - وضعیتی که در آن سیستم ایمنی به سلول های معده حمله می کند که پروتئینی به نام فاکتور داخلی تولید می کنند که برای جذب ویتامین B12 ضروری است.
- پلی میوزیت - اختلالی که در آن سیستم ایمنی به عضلات حمله می کند و منجر به ضعف و التهاب می شود.
- کلانژیت صفراوی اولیه - وضعیتی که در آن سیستم ایمنی به مجاری صفراوی در کبد حمله می کند و منجر به التهاب و زخم می شود.
- پدیده رینود - اختلالی که در آن سیستم ایمنی به رگ های خونی انگشتان دست و پا حمله می کند و منجر به اسپاسم و کاهش جریان خون می شود.
- اسکلرودرمی - اختلالی که در آن سیستم ایمنی به بافت همبند در پوست و اندام های داخلی حمله می کند و منجر به ضخیم شدن و سفت شدن بافت می شود.
- واسکولیت - گروهی از اختلالات که در آن سیستم ایمنی به رگ های خونی حمله می کند و منجر به التهاب و آسیب به اندام های تامین کننده آنها می شود.

می کند بیماری های خودایمنی می توانند اندام ها و بافت هایی از جمله گلبول های سرخ خون، عروق خونی، غده تیروئید، لوزالمعده، عضلات، مفاصل و پوست را درگیر کنند