ardig

می شود؛ بنابراین واژهٔ عمومیِ �جنگ� نیست، بلکه صفتی برای جنگی است که از دیدگاه اخلاقیِ زرتشتی مشروع و شایسته به شمار می آید. در متون پهلوی مانند دینکرد و مینوی خرد، �اَردیگ� برای کردارهای راست کارانه و در تقابل با �رزم� ( جنگ به معنای خنثی ) به کار می رود و به نبردی اطلاق می شود که برای دفاع از دین، جامعه یا مقابله با نیروهای شر انجام می گیرد. این مفهوم ریشه در سازهٔ هند و ایرانیِ *ṛt - به معنای �حقیقت/نظم� دارد که در اوستایی به �اَشا/اَرتَه� و در فارسی باستان به �اَرتَه� رسیده و در پهلوی با پسوند - īg به �اردیگ� به معنای �دارای راستکاری� تبدیل شده است؛ ازاین رو �جنگ اَردیگ� در اصل یعنی �جنگی بر پایهٔ حقیقت و نظم کیهانی�.