**سیاست آخرالزمانی** ( Apocalyptic Politics ) به مجموعه ای از نگرش ها، راهبردها و تحلیل های سیاسی اطلاق می شود که بر پایه باور به نزدیک بودن پایان یک دوره تاریخی، وقوع بحران های شدید جهانی، یا ظهور منجی و تحولات بنیادین در آینده نزدیک استوار است. این نوع سیاست معمولاً با تصورات دینی، اسطوره ای یا حتی ایدئولوژیک درباره پایان جهان یا دگرگونی های عظیم اجتماعی و سیاسی پیوند خورده است.
... [مشاهده متن کامل]
### ویژگی ها و شاخص های سیاست آخرالزمانی
- **بحران محوری و بی ثباتی:**
سیاست آخرالزمانی اغلب بر پایه پیش بینی یا انتظار وقوع بحران های شدید، فروپاشی نظم موجود، ناامنی، استبداد، تزلزل حکومت ها و افزایش کشتار و اختلافات اجتماعی شکل می گیرد.
- **انتظار منجی یا تحول بنیادین:**
این سیاست ها معمولاً با انتظار ظهور یک منجی موعود یا رهبر نجات بخش همراه است که قرار است با ظهور خود، نظم جدیدی را برقرار کند و عدالت را به جامعه بازگرداند.
- **افزایش استبداد و ناکارآمدی حکومت ها:**
در بسیاری از تحلیل های آخرالزمانی، حکومت ها ناکارآمد، ظالم و ناتوان از تأمین امنیت و رفاه مردم توصیف می شوند و این شرایط زمینه ساز ظهور منجی یا دگرگونی بزرگ دانسته می شود.
- **رواج فساد، بی اخلاقی و بحران های اجتماعی:**
منابع اسلامی و روایات آخرالزمانی به شیوع بی اخلاقی، فساد، سستی ایمان و ضعف ارزش های انسانی در جامعه اشاره دارند که زمینه ساز تحولات بزرگ آخرالزمانی است.
- **دوقطبی سازی و نگاه آرمان گرایانه:**
سیاست آخرالزمانی معمولاً با دوقطبی سازی شدید جامعه، تقابل خیر و شر، و آرمان گرایی افراطی همراه است و گاهی به نفی کامل وضعیت موجود و تأکید بر ضرورت دگرگونی بنیادین می انجامد.
### نمونه هایی از سیاست آخرالزمانی در منابع اسلامی
در روایات اسلامی، آخرالزمان به عنوان دوره ای بحرانی و پر از فتنه، فساد، ناامنی و ناکارآمدی حکومت ها توصیف می شود که در نهایت با ظهور منجی موعود ( امام مهدی ) به پایان می رسد و نظم جدیدی مبتنی بر عدالت و معنویت برقرار خواهد شد.
### کاربرد سیاست آخرالزمانی در تحلیل های سیاسی معاصر
در برخی تحلیل های سیاسی معاصر، سیاست آخرالزمانی به رویکردهایی اطلاق می شود که با بزرگ نمایی بحران ها، بی اعتمادی به ساختارهای موجود و تأکید بر ضرورت تغییرات بنیادین، سعی در بسیج اجتماعی یا توجیه اقدامات رادیکال دارند. این رویکردها ممکن است در قالب گفتمان های انقلابی، جنبش های موعودگرایانه یا حتی سیاست های مبتنی بر انتظار فروپاشی نظم جهانی ظاهر شوند.
**جمع بندی:**
سیاست آخرالزمانی به رویکردی گفته می شود که بر محور بحران، انتظار تحول بنیادین و ظهور منجی یا رهبر نجات بخش شکل می گیرد و معمولاً با بی ثباتی، فساد، ناکارآمدی حکومت ها و دوقطبی سازی شدید جامعه همراه است. این مفهوم در منابع دینی، به ویژه روایات اسلامی، جایگاه ویژه ای دارد و در تحلیل های سیاسی معاصر نیز به عنوان یکی از گفتمان های تأثیرگذار مطرح است.
... [مشاهده متن کامل]
### ویژگی ها و شاخص های سیاست آخرالزمانی
- **بحران محوری و بی ثباتی:**
سیاست آخرالزمانی اغلب بر پایه پیش بینی یا انتظار وقوع بحران های شدید، فروپاشی نظم موجود، ناامنی، استبداد، تزلزل حکومت ها و افزایش کشتار و اختلافات اجتماعی شکل می گیرد.
- **انتظار منجی یا تحول بنیادین:**
این سیاست ها معمولاً با انتظار ظهور یک منجی موعود یا رهبر نجات بخش همراه است که قرار است با ظهور خود، نظم جدیدی را برقرار کند و عدالت را به جامعه بازگرداند.
- **افزایش استبداد و ناکارآمدی حکومت ها:**
در بسیاری از تحلیل های آخرالزمانی، حکومت ها ناکارآمد، ظالم و ناتوان از تأمین امنیت و رفاه مردم توصیف می شوند و این شرایط زمینه ساز ظهور منجی یا دگرگونی بزرگ دانسته می شود.
- **رواج فساد، بی اخلاقی و بحران های اجتماعی:**
منابع اسلامی و روایات آخرالزمانی به شیوع بی اخلاقی، فساد، سستی ایمان و ضعف ارزش های انسانی در جامعه اشاره دارند که زمینه ساز تحولات بزرگ آخرالزمانی است.
- **دوقطبی سازی و نگاه آرمان گرایانه:**
سیاست آخرالزمانی معمولاً با دوقطبی سازی شدید جامعه، تقابل خیر و شر، و آرمان گرایی افراطی همراه است و گاهی به نفی کامل وضعیت موجود و تأکید بر ضرورت دگرگونی بنیادین می انجامد.
### نمونه هایی از سیاست آخرالزمانی در منابع اسلامی
در روایات اسلامی، آخرالزمان به عنوان دوره ای بحرانی و پر از فتنه، فساد، ناامنی و ناکارآمدی حکومت ها توصیف می شود که در نهایت با ظهور منجی موعود ( امام مهدی ) به پایان می رسد و نظم جدیدی مبتنی بر عدالت و معنویت برقرار خواهد شد.
### کاربرد سیاست آخرالزمانی در تحلیل های سیاسی معاصر
در برخی تحلیل های سیاسی معاصر، سیاست آخرالزمانی به رویکردهایی اطلاق می شود که با بزرگ نمایی بحران ها، بی اعتمادی به ساختارهای موجود و تأکید بر ضرورت تغییرات بنیادین، سعی در بسیج اجتماعی یا توجیه اقدامات رادیکال دارند. این رویکردها ممکن است در قالب گفتمان های انقلابی، جنبش های موعودگرایانه یا حتی سیاست های مبتنی بر انتظار فروپاشی نظم جهانی ظاهر شوند.
**جمع بندی:**
سیاست آخرالزمانی به رویکردی گفته می شود که بر محور بحران، انتظار تحول بنیادین و ظهور منجی یا رهبر نجات بخش شکل می گیرد و معمولاً با بی ثباتی، فساد، ناکارآمدی حکومت ها و دوقطبی سازی شدید جامعه همراه است. این مفهوم در منابع دینی، به ویژه روایات اسلامی، جایگاه ویژه ای دارد و در تحلیل های سیاسی معاصر نیز به عنوان یکی از گفتمان های تأثیرگذار مطرح است.