نام دیوی ره برد در ساحری تو به نام حق پشیزی میبری ✏ «مولانا»
بیت در خار لیکن همچو گل در حبس ولیکن همچو مل در آب و گل لیکن چو دل در شب ولیکن چو سحر چگونه به حالتهای متناقض عاشقانه اشاره میکند و این تضادها چه مفهومی در سلوک معنوی دارند؟
منظور شاعر از اینکه "این دیوانه گر عاقل شود، دیگر نمیآید" چیست و چگونه دیوانگی و عشق به هم مرتبط میشوند؟ ز دست و پای دل برگیر این زنجیر جور ای زلف که این دیوانه گر عاقل شود، دیگر نمیآید
منظور شاعر از " دیوانه" در بیت : گر سیل عقاب آید شوریده نیندیشد ور تیر بلا بارد دیوانه نپرهیزد
در بیت "آن دو زلف کافر خود را بگو / کای یگانه اهل ایمان را مکش" چرا شاعر زلف معشوق را به "کافر" و مخاطب را به "اهل ایمان" تشبیه کرده است؟
کوزهٔ سربسته اندر آب زفت از دل پر باد فوق آب رفت باد درویشی چو در باطن بود بر سر آب جهان ساکن بود پس دهان دل ببند و مهر کن پر کنش از باد کبر من لدن ✏ «مولوی»
بیت «بس کن که هر مرغ ای پسر خود کی خورد انجیر تر // شد طعمه طوطی شکر وان زاغ را چیزی دگر» به چه مفهوم عرفانی از تواناییهای افراد اشاره دارد و مولانا چگونه این مفهوم را با تمثیلهای پرندگان بیان میکند؟
درونی ده که بیرون نبود از درد به بیرون و درون نبود ز تو فرد چنان دارم که تا پاینده باشم نه از جان بلکه از دل زنده باشم مرا در شعلههای شوق خود نه چو خاکستر شوم بر باد در ده بهر چه آید درونم دار خرسند برون هم، زیور خرسندیم بند ✏ «امیرخسرو دهلوی»
منظور شاعر از "قاف ذوالجلال" چیه ؟ چون تو سیمرغی به قاف ذوالجلال بازگرد و جمله مرغان را مکش
همچو صیادی سوی اشکار شد گام آهو دید و بر آثار شد چندگاهش گام آهو در خورست بعد از آن خود ناف آهو رهبرست رفتن یک منزلی بر بوی ناف بهتر از صد منزل گام و طواف ✏ «مولوی»