ریشه واژه (پنامیدن یا پنافتن)

شتافت --> شتاختن = ش + تاختن

پنافت -->  پناختن 

با دگرش پ   به      ب       داریم =   بنافتن   که    واژه    پناخ  / پناف    و  =>  ناف    از  آن بدست می آید

بنافتن = بنافت    یعنی  مرکز / اهل  از   پنه / بِنِه / بِن   و  بُن   آمده   یعنی    زمین /  ریشه  / اهل و ....

=> پنافتن / بنافتن / پناختن / پناه    به مینای     گفته شده می باشد.

اما پنامیدن  از    بنامیدن آمده یعنی   معرفی و شناسایی

دهخدا:

پنامیدن
[پَ دَ] (مص) منع کردن. بازداشتن.

پنافتن
[پَ تَ] (مص) صاحب فرهنگ شعوري گويد بمعني مسدود شدن راه آب و سدها و امثال آن است و آن را پافته شدن نيز گويند. در جاي ديگر ديده نشد و به شعوري نيز اعتمادي نيست.