ریشه واژه دما چیست؟

دما از ریشه دم به معنی بخار است و دمیدن بهمهنی بخار از دهان بیرون دادن است.  مثال واژه‌ی دماوند: دم+ او (آب) + وند (دارای) = همیشه دارای بخار آب است (ابر)، البته اینجا منظور کوه دماوند است، نه شهر دماوند. و چون دم (تبخیر آب) در زمان گرما ایجاد می‌شود و در زمان سرما دیده می‌شود برای همین معیار گرمی و سردی را تبخیر در گرما و ایجاد ابر در سرماقرار دادند در نتیجه تنها معیار را دما نام نهادند.

دما از ریشه " دمیدن" می آید .

ولی  کارواژه "دَفتَن یا دَمیدن" در زبان پارسی میانه هیچگاه به چم " دما و حرارت داشتن" نبوده است.

واژگان بسیار زیبایی می توان به جای " دما یا حرارت" از زبان پارسی میانه بیرون کشید.

یک نمونه: تَفتَن  با بُن "  تَب" که می توان از آن  واژه " تباگ(تب+آگ) یا تبا "  را به چم " دما و حرارت" ساخت.

دم  به معنی نفس است و چون نفس گرم است  به حرارت دما گفته شده و دما از دو قسمت : دم/ ا تشکیل شده و معنی آن می شود چیزی که مثل نفس گرم است . دمیدن هم یعنی بیرون دادن هوای ریه که همان نفس است .