"حشر همه خون عزیزان بارد"

گردون:‌ آسمان، مجاز از قضا و قدر
گُل: استعارهٔ مصرحه از انسان‌ها و موجودات زیبا و ارزشمند
برنارد: بیرون نیاورد  -  نشکند: کنایه از ضعیف نکند
کَش: که‌اش (که آن را) - هم: نیز، حتما
به زمین نسپارد: زیر خاک نکند (کنایه از نابود نکند و نکُشد)
ابر: اسم جنس (هر ابری که در جهان هست)
حشر: روز برانگیخته شدن (کنایه از پایان دنیا)
عزیز: صفت جانشین اسم
آسمان و تقدیرش هر گُلی را که از زمین می‌رویاند می‌شکند و خمیده و ضعیف می‌کند و نابود می‌کند
اگر ابر خاک را هم مثل آب بر دارد،  تا پایان دنیا  خون گرامیان که مدفون آن‌اند را خواهد بارید
بیت دوم کنایه از اینکه خاک زمین خیلی آغشته به خون عزیزان است و تقدیر خیلی خون‌ها ریخته و کنایه از اینکه دنیا خیلی بی‌رحم است