شهرت "بیهقی"

ابوالفضل بیهقی، نویسنده و ادیب ایرانی در دربار غزنوی بود. او بیشتر به خاطر نگارش کتاب معروف به تاریخ بیهقی شناخته می‌شود که مهم‌ترین منبع تاریخی در مورد دوران غزنوی به شمار می‌رود. بیهقی در جوانی در شهر نیشابور به تحصیل پرداخت. پس از آن به «دیوان رسالت» دربار محمود غزنوی پیوست و ۱۹ سال زیر نظر استادش بونصر مشکان کار کرد و دستیار او شد.

شهرت بیهقی برای دو دلیل عمده است:

• 1) تاریخ بیهقی: این کتاب که تنها بخش باقی‌مانده از آن، دورهٔ سلطان مسعود غزنوی اول (۴۲۱ تا ۴۳۲ هجری قمری) را پوشش می‌دهد، یکی از مهم‌ترین منابع تاریخی در مورد دوران غزنوی است. تاریخ بیهقی به‌دلیل دقت و جزئیات فراوان، و همچنین نثر شیوا و رسا، یکی از شاهکارهای ادبیات فارسی نیز محسوب می‌شود.
• 2) نثر   بیهقی: بیهقی از استادان نثر فارسی در قرن پنجم هجری است. نثر او روان، رسا، و پر از آرایه‌های ادبی است. بیهقی در استفاده از تشبیهات و استعارات، و همچنین در بیان احساسات و عواطف، بسیار توانا بود.

علاوه بر این، بیهقی از جمله نویسندگانی است که در آثار خود به مسائل سیاسی و اجتماعی نیز توجه داشته است. او در تاریخ بیهقی، علاوه بر وقایع تاریخی، به مسائلی مانند عدالت، ظلم، فساد، و اخلاق نیز پرداخته است.