غریب با قریب چه فرقی داره؟
قریب و غریب از لحاظ معنایی چه فرقی دارند؟
٤٠ پاسخ
غریب به معنی بیگانه کسی که آشنا و کس و کاری نداره…نشنیدین میگن غربتی
قریب به معنی نزدیکی البته بحث نزدیکی روحی عاطفی بیشتر مطرح هست نه مسافت
این دو گاها جای همدیگه استفاده میشن
مثلا وقتی میگن یا امام قریب یا غریب. اولی به نزدیکی دل ایشون به دل عاشقان ائمه و دومی هم حاکی از شهید شدن تو خاک غربت و بی کس موندن و …
گاهی می اندیشم که چرا در فرهنگستان فارسی جایی برای من نیست
واژه قریب از گریب آمده که آنرا در گریبان داریم یعنی بسیار جذب و نزدیک
گریب از میخت گ + ریب آمده ؛ بخش دوم آن با روب / روباه / روبه / روباینده / ربایش و ..... یکیست که بسته به واژه هایی که ساخته شده بیشتر مینای جذب را میدهد . جذبی که در روباه باعث فریب و مکر میشود ( فریب = فر + ریب = بسیار جذاب و مکار و حیله گر )
بخش اول آم گ پیشوندیست که در برخی از زبانهای ایرانی همچون فارسی و مازندرانی برای اشاره به کصرت و زیادی ساخته شده است. از گستریدن آمده
گستریدن = گ + است + ِر + یدن که به معنای بیشتر هست کردن است = بیشتر زندگی بخشیدن ؛ همچنین با اگسترا = extra / گسترش / گستر یکی میباشد . واژه کثرت و کثیر هم از آن ساخته شد یعنی زیاد و ...
=> گریب = بسیار جذب که اشاره به نزدیکی زیاد یا بقول دوستان قُرب دارد
غریب از غرب آمده و غرب هم اِرِب ( مورب هم از اِرِب آمده ) ؛ بعدها به کسانی که در کناره های ایران مینشستند و ساکن بودند عرب گفتند.
به بخش های دیگر ایران که در سمت دیگر مینشستند بلوچ یا دری گفتند که بلوچ اشاره به پهلوچ = پهلویچ / پهلوی و دری اشاره به دور و بدر شده دارد یعنی دور افتاده یا حاشیه نشینِ ایران
=> غریب میشود کج و دَمَر که اشاره به عصر و گسترانیده شدن روز دارد ( انتهای روز ) یعنی جایی که روز دامان میگستراند و به حد انتهایی خود میرسد => غریب میشود کج و کنج که اشاره به دوری دارد مانند بلوچ و پهلو و دری و عرب ( اِرِب)
بی زحمت تیک پاسخ درست رو بمن بچسبانید
ایرانیها وقتی برا عربی قانون وقالب مینوشتند یکی استفاده از حروف بود قریب یعنی نزدیک وغریب یعنی دور وبیگانه....درفارسی هم مشابه اینو داریم مثلا باغ دست کاشت وغاب یعنی درختان طبیعی-در یعنی وارد کردن و رد یعنی بیرون کردن- بازم هست که از دست تاراج دررفته...
برخی معانی " غریب " را در این غریبانه ترین غزل حافظ می توان یافت.
گفتم ای سلطانِ خوبان رحم کن بر این غریب
گفت در دنبالِ دل، رَه گُم کُنَد مسکین غریب
گفتمش مَگذر زمانی، گفت معذورم بدار
خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غریب
خفته بر سنجابِ شاهی نازنینی را چه غم؟
گر ز خار و خاره سازد بستر و بالین غریب
ای که در زنجیرِ زلفت جایِ چندین آشناست
خوش فتاد آن خالِ مشکین بر رخِ رنگین غریب
می‌نماید عکسِ مِی، در رنگِ رویِ مَه وَشَت
همچو برگِ ارغوان بر صفحهٔ نسرین، غریب
بس غریب افتاده است آن مور خَط، گِردِ رُخَت
گرچه نَبوَد در نگارستان، خطِ مشکین غریب
گفتم ای شامِ غریبان طُرِّهٔ شبرنگِ تو
در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غریب
گفت حافظ آشنایان در مقامِ حیرتند
دور نَبوَد گر نشیند خسته و مسکین غریب
وَ إِذا سَأَلَکَ عِبادي عَنِّي فَإِنِّي قَريبٌ أُجيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذا دَعانِ فَلْيَسْتَجيبُوا لي وَ لْيُؤْمِنُوا بي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ186
أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَريبٌ214
ثُمَّ يَتُوبُونَ مِنْ قَريبٍوَ لا يَزالُ الَّذينَ کَفَرُوا تُصيبُهُمْ بِما صَنَعُوا قارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَريباً مِنْ دارِهِمْ حَتَّي يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْميعادَ31
...
قریب در زبان عربی با قریب تحور یافته در زبان فارسی، متفاوته؛ لفظاً ومعنی؛ مانند همه کلمات قرآن عربی مبین!
...
به کلمه "قصة" رجوع کنید.
ادامه دارد...
ریشه واژه قریب از قرب میاد که مخالف بعد هستش و به معنای نزدیکیه
در نتیجه قریب هم یعنی نزدیک
غریب هم مثل غریبه و غربت که هم خانوادش هستن مفهوم نااشنایی و غیره میده که حالا یا خود شخص احساس غریبی بهش دست میده جایی یا با کسی و یا کسی براش غریب محسوب میشه
غریب به معنای دور و ناآشنا و قریب به معنای نزدیک است
در فیلم دکترقریب به نام روزگار قریب که شما را به یاد روزگار غریب می اندازد و کارگردان عمد در بکارگیری آن دارد
و نام ترانه ای از روزگار غریب
ترانه ای روزگار غریب است داریوش اثر احمد شاملو
حرف غ را ق تلفظ نکنیم
این تلفظ های اشتباه سبب میشه به مرور زمان جا خوش کنن و حتی در نوشتن هم بکار گرفته بشن.
مثل مناغشه که در حال حاضر مناقشه نوشته میشه .غذا رو قضا وغریب رو قریب غایب رو قایب غاز رو قاز والی اخر تلفظ می کنیم.
کلمه "قریب" به معنای نزدیک یا در فاصله‌ای کمتر از موقعیت فعلی استفاده میشود، در حالی که کلمه "غریب" به معنای خارجی یا غیر معمول است. به عبارت دیگر:
- "قریب": به معنای نزدیک، مترادف با واژه‌هایی مانند نزدیک، فرارو، همسایه و ... است. این واژه معمولاً برای اشاره به چیزهایی که در فاصله‌ی کمی از ما هستند، به کار میرود، مانند "قریب الوقوع" به معنای یک رویداد یا وقوعی که در آینده نزدیک انتظار میرود.
- "غریب": به معنای عجیب، خارجی، یا ناشناخته است. این کلمه بیشتر برای اشاره به چیزهایی که عجیب یا ناشناخته به نظر می‌رسند، به کار میرود، مانند "یک روز غریب در شهر ناشناخته"، که به معنای سفر به یک شهری که ما با آن آشنا نیستیم، است.
غریب به معنای ناشناس، نا آشنا با مکانی که در آن قرار دارد؛اکثریت این دسته افراد قوم و آشنایی هم در مکانی که در آن قرار گرفته اند ندارند و با آدرس مکان ها معمولاً بی اطلاع
اما در مورد قریب باید عرض کنم قریب اکثراً به مفهوم بسیار نزدیک؛ یا جهت مرتبط سازی دو موضوع و اظهار نظر در مورد میزان مرتبط بودن و یا فاصله ای که دو موضوع باهم دارند بکار میرود؛ برای مثال در جمله ی قریب به تمام افراد معنی اشاره به تمام افراد جز یک یا دو مورد که معمولا وجود یا عدم وجودشان تاثیرگذار نیست؛ یا در جمله قریب به یقین فردا جلسه خواهیم داشت؛ این مفهوم را دارد که تقریباً مطمئن باش که جلسه یا داریم یا مثلاً در جریان باش که عدم برگذاری جلسه بسیار ناچیز است و نمیتوان روی این میزان حساب کرد.
درود قریب از ریشه ( ق ر ب ) به معنای نزدیک در عربی غریب از ریشه ( غ ر ب ) به معنای دور در عربی این دو واژه از هر نظر معنایی متضاد محسوب میشن, چه مسافت و چه امور معنوی.
متضاد هم هستند
قریب از قرب و نزدیک بودن حکایت میکند
ولی غریب از غربت و دور بودن
غریب به معنای بیگناه و دور از وطن است اما قریب به معنی نزدیک است .در اصطلاحات عروضی نام یکی از بحور است .مفاعیلن مفاعیلن فاعلاتن
غریب از ریشه "غرَبَ" به معنی نا آشنا ، دور
و قریب از ریشه" قرَبَ" به معنی نزدیک، نزدیک شده و آشنا می باشد.
قریب از واژه قرب عربی هست به معنای نزدیک غریب به کسی که نسبت به کسی ، افرادی، محل و مکانی ناشنا هست . مثلا میگن این یارو تو بازار غریبه هست یعنی برای ما نا اشنا هست ولی شاید برای فرد ما اشنا باشیم ولی کم پیش میاد !
مخالف هم هستند
غریب :بی کس کار ، تنها ،نا آشنا
قریب : نزدیک ،آشنا
غریب به معنای فرد بیگانه و ناشناسه. قریب به معنای نزدیکی و نه از لحاظ فاصله. برای تشخیص راحت اینطوری باش که: غریب از غرب میاد. غرب هم از ما خیلی دوره. برای همین هست که به فرد دور و ناشناس میگن غریب.
غریب یعنی بیگانه و ناشناس.
قریب یعنی نزدیک ولی نه از لحاظ فاصله.
برای اینکه راحت تشخیص بدی اینطوری باش که:
غریب از غرب میاد. غرب هم از لحاظ جغرافیایی از ما خیلی دوره. برای همینه که به افراد به افراد بیگانه و ناشناس میگن غریبه.
پاسخ شما
در اینجا سال ها در انتظارم ضعیف و خسته و مجروح و زارم
چنان در قید بودم مانده اینجا غریب و بی نوا و زار و تنها
نورالدین عطار نیشابوری