تفاوت have not و do not have

تفاوت اصلی بین "have not" و "do not have" در زمینه‌های مختلف دستور زبان و کاربردهای مختلف آنها وجود دارد. در زیر به تفاوت‌ها و کاربردهای هر یک از این دو عبارت می‌پردازم:

1. "Have Not":
   • "Have not" یک نقش اصلی در زمان‌های گذشته ساده و گذشته استمراری دارد. به‌عنوان فعل کمکی با فعل اصلی "have" برای ساختن منفی گذشته و گذشته استمراری از افعال استفاده می‌شود. مثال:
     • She had not seen that movie before. (گذشته ساده)
     • They had not been studying when I called. (گذشته استمراری)
2. "Do Not Have":
   • "Do not have" یک عبارت است که برای ساختن منفی از زمان‌های حال ساده و حال استمراری استفاده می‌شود. در اینجا، "do" به عنوان فعل کمکی با فعل اصلی "have" برای ساختن جملات منفی استفاده می‌شود. مثال:
     • I do not have a car. (حال ساده)
     • They do not have time for a long vacation. (حال استمراری)

بنابراین، اگر شما در حال صحبت از زمان گذشته هستید و نیاز به ایجاد منفی دارید، از "have not" استفاده کنید. در غیر این صورت، اگر در حال بیان مثبت یا منفی در مورد حال هستید، از "do not have" استفاده کنید.

عبارت have+(not)+Past Participle  ساختار  حال کامله.  برای مثال I have not painted the walls یعنی دیوارها را رنگ نکرده ام.

عبارت Do not have وقتی به کار میره که جمله ای که  فعل اصلیش have هستش رو میخوایم منفی کنیم و بصورت نداشتن معنی میشه. I do not have a car یعنی من ماشین ندارم.

Have not  زمان حال کامل هستش.

Do not have  برای مالکیت به کار میره.

do not have به معنی نبود مالکیت هستش. مثلا I do  not have any money یعنی هیچ پولی ندارم. در این مثال، هیچ پولی در مالکیت من نیست. 

have not به معنی اینه که رویدادیا اقدامی رخ نداده. مثلا I have not eaten lunch yet یعنی هنوز ناهار نخوردم. در این مثال، رویداد ناهار خوردن رخ نداده است.