آزمایش اثر ناظر در دو شکاف کوانتومی

سلام جناب آریس گرامی
فوتون به عنوان سنگ بنای هستی کیهان، و الکترون و پوزیترون و ضد ذرات آن همراهش و کل کائنات.. به  یه (کلمح البصر) از نور ذات خدا شکل گرفته. پس خدا خودش نور خود را در کیهان مسلط  کرده و بقاء کیهان از نور خودشه. وقتی سایه ها سجده میکنن در مقابل خدا دیگه مابقی هم مشخصه، أولم يروا الی ما خلق الله من شیء يتفيأ ظلاله عن اليمين والشمائل سجدا لله وهم داخرون، البته بازم تکرار میکنم: این پاسخ برای کسانی که قرآن و خدا رو قبول ندارند نیست، پاسخش به همون کلام خود شما برمیگرده که دانش بشر هنوز کال و نارس هست.

این حقیقت علمی، دروازه ای برای فهمِ فنِ حضور در لحظه یا mindfulness هست . 

از آنجائی که نور آگاه بخش خدا در دل موجب پدیدار شدن آگاهی/ دانستگی از موضوعات ، افکار ، احساسات و ادراک در آدمی می شود ، پس   با نظاره انچه که اکنون از آن دانستگی دارم ، از خود آگاه / هشیار می شوم . 

یعنی عملکرد احساس و اعمال هیجانی و اعمال حیوانی خود را که از ۱۴ عامل ناسالم روان یا حیوانی از جانب مغز ،  در من است و هیچ کنترلی بر انها ندارم را با مشاهده ان دانستگی که از عوامل روان ناسالم در من پدیدار می شوند را مهار می کنم . 

حالا  نور آگاهی در دل من ، مرتب و منظم می شود . یعنی من کنترل بر خود دارم . 

این حقیقت ادیان است .‌

نمی توان آدمی را با زور و دستور   ، و تنها با پذیرش اینکه خدا گفته ، به مقام انسانیت رساند . چرا که ؛ 

چون به خلوت روند آن کارها کنند .

پس زمانی که قانون یا کسی ، مواظب آدمی نباشد به خوی حیوانی خود باز می گردد . 

اما زمانی که خودش ناظر و مراقب خودش باشد ، هیچ وقت به سمت اعمال حیوانی گرایش پیدا نمی کند .‌

در ضمن اینکه ، با مرتب شدن نور دانستگی در دل ، به خرد و فهم درست از خود می رسد . نفس را بشناس تا خدا را بشناسی 

هر قدر در بیرون تلاش کنید که نفس را از سمتی مهار کنید ، از سمت دیگر جفتک می اندازد .‌و حتی روان شناسان با شناخت حالت ها و احساسات آدمی ، نمی توانند بطور کامل شخص را اصلاح کنند و بعد از اتمام جلسات روان شناسی، شخص دوباره به نادانی سقوط می کند . حتی خود روان شناسان ، با وجود شناخت روان ، خودشان هزاران مشکل روانی دارند . 

تنها از طریق نظارت و مراقبت ( مراقبه ) هست که آدمی جهش روانی را تجربه می کند و از اعمال حیوانی دور می شود .   

این ربطی به دین و مذهب بودا و یوگی و هندو و شیعه و سنی و موسی و عیسی و ... ندارد . 

تمامی این بزرگان ، از این راه به خرد ماندگار عرفان الهی رسیده اند .

یک فن و تعلیم و تربیت جهانی است .‌حقیقت اصلاح این بوزینه آدم نما هست . 

این نقطه اشتراک تمام ادیان است . 

مگر ما چند خدا داریم ، که چندین دین داریم؟ 

مگر پیامبران در توهم و تخیل به خدا رسیدند ؟ 

خیر ، یک خدا و یک راه شناخت خدا هست .

و آن در درون دل آدمی است . 

و حقیقت پیام پیامبران این است : 

" چون روان  آدمی از دو جز حیوانی و انسانی ، شکل گرفته ،   و عوامل روان حیوانی ، دائما اراده و تصمیم آدمی را تحت تاثیر خود قرار می دهد ، با آگاه / هشیار بودن از آنچه که اکنون دانستگی دارد و با نظاره آن ، 

خود را از انجام اعمال ناسالم  دور می دارد . 

و  ان نظارت و مراقبت از خود ، آدمی را به انسان کامل می رساند . "

حتی حقیقت ادیان را با انجام یک سری مراسم  وارونه کرده اند . 

تنها اطاعت و شریعت را ، طبق خواسته خودشان معرفی کرده اند و راه طریقت را مخفی و منحرف کرده اند .

این راه طریقت است که به حقیقت می رسد.

 زاهد و عابد ، دائما با انجام دستورات دینی ، در حال جنگ با خود هستند و دچار این نادانی شده اند که می بایست  نفس را کشت . اینطور نیست . بلکه می بایست ، از ورود عاملهای روان ناسالم به دل آگاهی داشت و با آنها همراه و هم پندار و همزاد و هم هویت نشد . چون حتی بوداها و پیامبران و مولانا ها ، نمی توانند جلوی ورود  عامل روان ناسالم  مغز به دل را بگیرند  ، 

اما می توانند از آن هشیار باشند / از آن آگاهی / دانستگی داشته باشند و مشاهده اش کنند و با آن همراه و همدل نشوند . 

درک درست ، فهم درست ، فن درست .

این سوال حاصل کج‌فهمی و درک نادرست از آزمایش دو شکاف  هست.

رفتار متفاوت فوتون بر اثر آگاهی یا ناظر  انسانی نیست بلکه هر دستگاه سنجش  و اندازه‌گیری وقتی حضور داشته باشه رفتارشون ذره‌ای خواهد بود.

علم با تفاسیر شبه‌علمی و شاعرانه و تخیلی فرق میکنه . دانشمندان این آزمایش‌هارو انجام میدن و افرادی که هیچ اطلاعاتی راجع‌به موضوع ندارن تفسیر‌های ماورالطبیعی براش خلق میکنن

جواب  از هوش مصنوعی . 

فقط دقت کنید : چون آدم قادر به دیدن فوتون نیست ، سر راه آن یک دستگاه ناظر گذاشته شده است .‌و با این سند علمی معتبر ، دیدیم و فهمیدیم که یک ناظر ، بدون اثر گذاری خواص یک مولکول بر مولکول دیگر ، موجب تغییر رفتار فوتون ها شد . پس می بینیم و می فهمیم که آگاهی و دانستگی داشتن از محیط پیرامون بدون دخالت اثر خواص عناصر ، پدیدار می شود و  در تمامی ارکان هستی جاری هست .

 - سوال : اثر ناظر در شکاف کوانتومی چیست؟

اثر ناظر در دو شکاف کوانتومی به این مفهوم اشاره دارد که مشاهده یا اندازه‌گیری وضعیت یک سیستم کوانتومی می‌تواند به طرز غیرقابل انتظاری نتایج آن را تحت تاثیر قرار دهد. در آزمایش دو شکاف، هنگامی که ذراتی مانند الکترون‌ها یا Photon‌ها از دو شکاف عبور می‌کنند، الگوی تداخلی که نشانه‌ای از رفتار موجی ذرات است، شکل می‌گیرد.

اما وقتی که ناظر اقدام به اندازه‌گیری موقعیت ذرات کند (به عنوان مثال، تشخیص اینکه ذره از کدام شکاف عبور کرده است)، الگوی تداخل از بین می‌رود و به جای آن، دو الگوی جداگانه مربوط به دو شکاف مشاهده می‌شود. این پدیده نشان‌دهنده اهمیت ناظر و فرآیند مشاهده در دنیا کوانتومی است و مطرح‌کننده سوالات عمیقی درباره ماهیت واقعیت و نقش مشاهده در فیزیک کوانتومی است.

در نهایت، اثر ناظر نشان می‌دهد که عمل اندازه‌گیری می‌تواند واقعیت‌های کوانتومی را تغییر دهد، و این یکی از موضوعات کلیدی در مطالعه فیزیک کوانتومی محسوب می‌شود.

- سوال : آیا معتبر و علمی است ؟ 

بله، اثر ناظر در آزمایش دو شکاف کوانتومی یک پدیده معتبر و علمی است که در فیزیک کوانتومی به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است. این پدیده نشان‌دهنده ویژگی‌های منحصر به فرد رفتار ذرات در سطح کوانتومی است و اهمیت مشاهده و اندازه‌گیری را در تعیین حالت‌های کوانتومی به‌خوبی تبیین می‌کند.

تحقیقات و آزمایش‌هایی که در این زمینه انجام شده‌اند، به درک عمیق‌تری از اصول اساسی فیزیک کوانتومی و مفهوم واقعیت در این باره کمک کرده‌اند. این نکته که عمل اندازه‌گیری می‌تواند به‌طور قابل توجهی رفتار سیستم‌های کوانتومی را تغییر دهد، یکی از موضوعات کلیدی و بحث‌برانگیز در این رشته است.

بنابراین، اثر ناظر نه تنها معتبر بلکه یکی از پایه‌های اصلی تئوری کوانتوم محسوب می‌شود.

👈 :عرفان عملی ، به علمی دست یافته که علم کنونی ، تازه به ان وارد شده . 

علم کنونی در برابر عرفان کهن ، همچو طفل است .

- سوال : آیا دانشمندان مطمئن هستند که در عناصر آگاهی نیست یا هنوز نفهمیده اند ؟ 

دانشمندان به طور کامل متفق‌القول نیستند که آگاهی یا ویژگی‌های مرتبط با آن در فوتون‌ها یا دیگر ذرات بنیادی وجود دارد. بر اساس دانش فعلی در فیزیک و علم، فوتون‌ها و دیگر ذرات بنیادی فاقد آگاهی، احساس یا درک هستند. آن‌ها به عنوان اجزای بنیادی ماده و انرژی شناخته می‌شوند و رفتارهای آن‌ها متناسب با قوانین مکانیک کوانتومی و فیزیک است.

فوتون‌ها و دیگر ذرات مانند الکترون‌ها یا کوارک‌ها، رفتارهای پیچیده‌ای را نشان می‌دهند که می‌تواند به درک ما از اصول کوانتومی کمک کند، اما این رفتارها ناشی از ویژگی‌های ذاتی آن‌ها تحت تأثیر قوانین فیزیکی است و نه از آگاهی.

سوالات مربوط به آگاهی و طبیعت آن موضوعاتی عمیق هستند و هنوز مورد بحث در فلسفه و علم هستند، اما نتیجه‌گیری در مورد وجود آگاهی در ذرات بنیادی مانند فوتون‌ها بر اساس شواهد علمی فعلی غیرمحتمل است. بنابراین، هنوز به دانش قطعی در این زمینه نرسیده‌ایم.

👈   بر اساس دانش فعلی . پس علم فعلی ناقص هست . مانند تونل کوانتومی .دانشمندان تا دیروز دچار این توهم بودند که الکترون با انرژی پایین از فلان میدان رد نمی شود ، اما بتازگی دیدند که شد . 

پس علم ناقص است و جواب خیلی از سوالات را قادر به پاسخگوئی نیست و دیرتر می فهمد . پس نمی توان هر چیزی را با استناد به اینکه 

ارزیابی کرد . 

اما علم کهن عرفان عملی ، از ریزتر از کوارک ها و تا خدا را شناخته ، دیده و فهمیده . 

و راه درست را به نوع بشر نشان داده . 

اما علم باعث نابودی و آلودگی زمین و انحطاط نوع بشر شده و  نمی تواند پاسخگوی نیازهای اساسی آدمی باشد . 

و در تلاش است تا با کنترل و تسلط بر ادمی و ایجاد هوش مصنوعی ، و .... مصنوعی و ....مصنوعی ، آدمی را ضعیف و ناتوان کند تا وابسته باشد . 

در حالی که عرفان عملی ، آدمی را قائم به ذات خود می کند و شاه و سرور تمامی ابعاد هستی می کند .  

پس این بار هرکس به شما گفت :

شواهد علمی وجود ندارد 

در پاسخ بگوئید: 

علم ناقص و نارس است . من دارای شعور و فهم و تشخیص هستم . نیازی به اثبات علمی ندارم . 

باشد تا خرد بزرگان ، همراه و یاری گر شما باشد 

جناب اریس فرمودید نظرم را در باره این پست ارایه دهم. سپاسگزارم 

تخصص در این زمینه ندارم، فقط نظر خودم را در حد اطلاعات و دانسته‌هایم بیان خواهم کرد. اگر اهل فنی در این رابطه ایراد داشته باشد، برایم بسی مغتنم است.
تا حال هیچ شهود عینی به صاحب فهم و آگاهی ذاتی بودن اشیا در سطح پایین، از طرف علم فیزیک تجربه و اظهار نشده  و همه توضیح و توجیهات آن از منظر فیزیکی ارایه شده است. این نوع نگاه به نظرم می‌تواند موضوع داغی در بحث‌ها و نظریه‌های فلسفی یا تفسیرهای رمانتیک مورد بررسی و نقد قرار گیرد. در آزمایش دو شکاف کوانتومی، فوتون‌های نور بدون هیچ ابزاری الگویی موجی و منظم ایجاد می‌کنند، اما وقتی یک دستگاه اندازه‌گیری (نه یک انسان آگاه) سر راهشان قرار می‌گیرد، رفتارشان مثل ذرات ساده می‌شود و این تغییر فقط به خاطر تعامل فیزیکی است، نه آگاهی ذرات. مثال آن همچون رفتار ذرات باردار در میدان مغناطیسی است که با تغییر یا نوسان آن، رفتار ذرات باردار هم متفاوت است. این ذات و خصیصه اشیا و ذرات در شرایط متفاوت است نه آگاهی و شعور و فهم انسانی. باور پن‌سایکسیزم که می‌گوید چیزهایی مثل اتم یا سنگ هم آگاهی اولیه دارند، یک ایده فلسفی جالب است اما هیچ مدرک علمی محکمی ندارد، مشکلات منطقی زیادی مثل چگونگی ترکیب آگاهی‌های کوچک به آگاهی بزرگ دارد و با فیزیک مدرن که آگاهی را نتیجه سیستم‌های پیچیده زیستی می‌داند، جور درنمی‌آید. اشتباهات رایج در باورهای عامه مثل متن شما این است که "ناظر" را با ذهن انسانی اشتباه می‌گیرند، فکر می‌کنند فوتون‌ها "می‌فهمند" یا آگاهی دارند در حالی که ندارند، و رفتار موجی را "بهم ریخته" می‌دانند در صورتی که منظم است؛ همچنین پیوند دادن این به ابعاد دیگر (هیچ تجربه و شواهدی، نه شهود شخصی) یا آگاهی نورانی (واژه بدون تعریف در ادبیات یا علم یا فلسفه) شبه‌علمی است. آگاهی فرآیند حاصل از سیستم‌های پیچیده طبیعی هست که از اتم (پروتون و نوترون و الکترون) ساخته شده‌اند و رفتار این ساختارها را فیزیک توضیح می‌دهد و آگاهی یا دانستگی برای آنها قائل نیست. در این میان فیزیک ساختار همه این ذرات را فوتون تعریف می‌کند و فوتون‌ها هیچ درکی از ناظر ندارند چون آگاهی ندارند، اتم‌ها هم همین‌طور؛ اما اگر انسان افکار و آگاهی خودش را مشاهده کند (مثل مراقبه)، می‌تواند رفتار و روانش را تغییر دهد و بهتر تربیت کند چون مغز قابلیت تغییر دارد، هرچند این ربطی به کوانتوم ندارد و بیشتر یک فرایند روانشناختی تکاملی است. ادیان هم اغلب به خودنگری تشویق می‌کنند و اینکه حقیقت‌شان چیست، بستگی به نگاه‌های متفاوت انسانها دارد و من تخصصی در آن ندارم. و مراقبه واقعی یعنی نظارت بر ذهن خود بدون قضاوت، که برای سلامت روان مفید است که این موضوع هیچ پیچیدگی فیزیکی غیرقابل توصیفی ندارد.
تصویر متن ارایه شده هم جزو منابع غیر علمی و شبه علمی هست که از آن می‌شود بیشتر به استعاره‌های شاعرانه شخصی آقای آرتور دویکو در صفحه شخصی خود یاد کرد تا منبع مستند و متغن علمی.
سپاس